လူ႔ျဖစ္လာတဲ့ ဒီဇာတ္ခုံထဲ
ငါတုိ႔ ျဖတ္သန္းေနတဲ့ ဇာတ္ဝင္ခန္းထဲက
ဘဝဆုိတာ လက္ခေမာင္းခတ္မွ
ၾကဳိးဝုိင္းအတြင္း ေရာက္တာမဟုတ္ပါဘူး
အလုိလုိေနရင္း တုိက္ခုိက္ေနတဲ့
စစ္ပြဲၾကီးေတြနဲ႔ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္ျဖတ္ေနၾကတာပါ
အႏုိင္ယူတာ တခဏတာ ေကာင္းေပမဲ့
တစ္ခါတရံ အရႈံးေပးလုိက္တာ
ကုိယ့္ဘဝရဲ႕ ေဆးလိပ္တုိတုိ
ေနညဳိညဳိ ေတာင္စြယ္ မာန္ျပဳိတဲ့
ေနာက္ဆုံးေန႔ရက္အထိ အေကာင္းဆုံးေပါ့...။
ယုံၾကည္မႈေတြ ခ်ိပ္ပိတ္ခံရ
ရုိးသားမႈေတြ အက်ဥ္းက်ခံရ
ေလာကဓံဇာတ္ကြက္မလွတဲ့
တုိ႔အတိတ္ေတြက အိပ္ယာဝင္ခဲ့တာ ၾကာခဲ့ျပီေပါ့..။
ဒီသံသရာမွာ မင္း..အသုိင္းဝုိင္းကုိ
ငါက အႏိုင္မယူခဲ့တာ
မင္းနဲ႔ ငါ... ဘဝနဲ႔ ဆႏၵလုိ
တစ္ထပ္တည္းက်မွာ မဟုတ္လုိ႔ေပါ့..။
ဒါေၾကာင့္လည္း....ငါ....
ခဲတစ္လုံးကုိ ေလထဲ အားအကုန္ရမ္းလုိ႔
မာန္ဟုန္အစြမ္းနဲ႔ မပစ္ခ်င္ေတာ့ဘူး...
ျပန္မက်လာမွာ စုိးလုိ႔ေပါ့..
ေနာက္ဆုံး အႏၱိမာ ပန္းတုိင္မွာ ခရာေပးတဲ့
ဥၾသသံကုိလည္း နားဆင္ဖုိ႔ ဆႏၵမရွိေတာ့ဘူး
ဒီခရီးကုိ မလုိက္ႏုိင္ေတာ့တာ ေသခ်ာလုိ႔ေပါ့...။
တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း
No comments:
Post a Comment