ႏွင္းေပ်ာက္တဲ့ ေဆာင္း (၄၇)

ဝင္သက္ထြက္သက္ အသက္ရႈမရပ္ခင္
ခ်စ္သက္ေတြေျခြ လြမ္းမ်က္ရည္စက္တုိ႔
စီးဆင္းေနတဲ့ ျမစ္ပင္လယ္ထဲ
ႏွင္းစက္ေလးေတြ ငုိၾကရင္း
သတိရမိတယ္ ဒီ ေဆာင္းေဟမာန္ ရယ္...။

ဒီဇင္ဘာ မုိးစက္မ်ားက
ႏွင္းစက္ေလးမ်ားေအာက္ ခစားရင္း
ျမဴႏွင္းတိမ္ယံ ဟုိေတာင္တန္းထက္မွာ
ရစ္သုိင္းကာ ခ်စ္သက္ေသေတြ ထူေနပါရဲ႕
မသိတက္တဲ့ ဒီ ေဆာင္းတစ္ညမွာေတာ့
ေအးစက္စက္ ခ်မ္းတုန္ခုိက္လုိ႔
ရင္ခြင္မွားထဲ အိပ္ခဲ့ဖူးတယ္.. ဒီ ေဆာင္းေဟမာန္..။

ညဳိျပာရီေမွာင္ ညသန္းေခါင္မွာ
ေဆာင္းႏွင္းျမဴ ေျမာက္ေလရူးေတြ
ေဆာ့ကစားေလေတာ့ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္
ႏွလုံးသားတြင္း က်ိတ္မွိတ္ခံစား
မေန႔က ဆရာဝန္ေပးတဲ့
ေဆးစာနဲ႔ ေဆးမ်ားကုိ ေကာက္ယူရင္း
ေမာ့ေသာက္မိတယ္ ဒီ ေဆာင္းတစ္ညေပါ့....။

အသက္ရႈမွားသြားတဲ့ ေဆာင္းတစ္ညကုိ
ေက်ာ္ျဖတ္ အသက္ရွင္သန္ရင္း
ႏွင္းျမဴေတြရစ္သုိင္းေသာ ေလဟာနယ္မွာ
လြတ္လပ္စြာ ဝင္သက္ထြက္ေတြကုိ
ရႈရႈိက္ျပီး ခံစားခ်က္ေတြ
ထြက္ေပါက္ရွာလုိက္မိတာ... အခုေတာ့
ႏွလုံးသား ၾကမ္းေပါက္တစ္ခုကုိေတြ႔ရွိလုိ႔
လြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ရရွိခဲ့ျပီ.. သူအတြက္ေပါ့..။

ေႏြဂိမွန္ ပူေလာင္ျခင္းေတြနဲ႔
ဝသန္မုိးသား ေအးျမျခင္းေတြက
ေဆာင္းေဟမာန္ကုိ ရုိက္ခတ္လုိ႔
ႏွင္းမုန္တုိင္းတစ္ခု ကမၻာကုိျဖတ္သန္းရင္း
ေၾကြက်ခဲ့ ႏွင္းစက္ေလးေတြရဲ႕
ခံစားခ်က္ေတြကုိေတာ့ လက္က်န္သူအတြက္
သတိရျခင္း အမွတ္တရေပါ... ဒီ ေဆာင္းေဟမာန္...။

ရင္မွာျပဳိခ် ေဆာင္းတစ္ညကုိ
ေက်ာ္ျဖတ္ရင္း ႏွင္းစက္ေလးမ်ား
ႏွလုံးသားမွာလႊမ္းမုိးလုိ႔ ခ်မ္းတုန္ခုိက္
ေသြးခဲစြာေအးစက္ ေမ့ေမ်ာခဲ့တဲ့
ေန႔ရက္ေတြကုိ ေရတြက္ရင္း
ေပ်ာက္ဆုံးသြားတဲ့ ႏွင္းစက္တစ္ပြင့္ကုိ
ရွာေဖြခဲ့တာ... ဒီေဆာင္းတစ္ညေပါ့...။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း