မသိ္သင့္မွန္း သိပါလ်က္နဲ႔
အသိထဲသုိ႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္
မျမင္သင့္မွန္း သိပါလ်က္
ျမင္ကြင္းထဲသုိ႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္
မထိသင့္မွန္း သိပါလ်က္နဲ႔
ေတြ႔ထိျခင္းသုိ႔ ေရာက္လာခဲ့တယ္
မစားသင့္မွန္း သိပါလ်က္နဲ႔
ျမဳိခ်ခဲ့တဲ့ ငါ့ရဲ႕ ခံတြင္းေတြ
အရာရာလုိ ခါးသက္ခဲ့ရျပီ
ေနာက္တေန႔ရဲ႔ မနက္ျဖန္အတြက္…
ငါ… ျမဳိခ်မိေသာ အစားေတြကုိ
လက္ညွဳိးထုိးလုိ႔ ျပန္အန္ထုတ္ရမလား…
သုိ႔ေသာ္…တကယ္ပါ..
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ
ရင္ခြင္အျခား တဖတ္မွာ
အေမွာင္ၾကီးစုိး မုိးခ်ဳပ္ခဲ့ေတာ့
အိပ္မက္ေတြနဲ႔ပဲ သာယာတက္ျပီ
ဟုတ္ပါတယ္… တကယ္ဆုိ…ငါဟာ
နားခုိမဲ့စြာ အေတာင္မပါပဲ
ေအာက္သက္သက္နဲ႔ ဘဝကုိခံစား
ရင္နင့္ခ်င္း ကင္းေအာင္လုိ႔
နာၾကီးမႈေတြ ေမ့ေပ်ာက္ကာ
အသက္ကုိ လြတ္လပ္စြာ ရႈပစ္လုိက္တယ္….။
ဟုိ…….. ျပီးမွ
လ်ပ္တပ်က္ ေပၚလာတဲ့ ခ်စ္သူရဲ႕ပုံရိပ္ကုိ
စိတ္ကူးမဟုတ္ေသာ လက္ေတြ႔ျဖင့္
အားကုန္လြဲလုိ႔ အားရပါးရၾကီး…
ဟုိ……..ဆရာ…
ရင္နာနာနဲ႔ ထုိင္လြမ္းခဲ့တယ္။ ။
တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း
No comments:
Post a Comment