အနီးဆုံးက အေဝးဆုံး ေမတၱာ (၁၀၇)

လာလမ္းေတြလည္း မလွပခဲ့
ခရီးဆက္ဖုိ႔လည္း ေတြးေၾကာက္
ဒဏ္ရာေတြလည္း ကေမာက္ကမနဲ႔
အေရွ႕ဆီက ေရာင္နီအလာကုိ
ၾကဳိေစာင့္လုိ႔ ေမွ်ာ္မိတယ္....။

ခရီးလမ္းကလည္း ၾကမ္းတမ္း
မလန္းဆန္းတဲ့ ဘဝနဲ႔
စိတ္ကူးေတြ ထုိင္ယဥ္ေနရင္း
အခ်ိန္ေတြသာ ကုန္ဆုံးသြားခဲ့
ကာလလြန္သြားတဲ့ မုိးေျပးေတြေအာက္
မုိးခါးေတြသာ ေသာက္သုံးရင္း
အထီးက်န္္ ပ်ံဝဲေနဆဲ.....။

အမ်ားေသာက္သုံးတဲ့ အလွအပေတြနဲ႔
သပ္ရပ္စြာ ျပင္ဆင္အလွဆင္လုိ႔
ကာရံေတြဖြဲ႔ႏြဲ႔ရင္း အခ်ိန္ေတြသာကုန္ဆုံးခဲ့
ေနညဳိညဳိ ေရာင္နီေကာင္းကင္ေအာက္
ဆည္းဆာေတြလည္း ေပ်ာက္ဆုံးလုိ႔
အိပ္တန္းဆီသုိ႔ ျပန္ေရာက္ခဲ့ျပီ...။

လုိအပ္ခ်က္ေတြ ျပည့္လွ်မ္းေနတဲ့
ေလာကဥပေဒ လူ႔ေဘာင္ထဲ
ေမတၱာအလင္းေရာင္ကုိ ရွာေဖြရင္း
ဟုိဟာ ေကာင္းတယ္ ဒီဟာ ေကာင္းတယ္
ေရြးခ်ယ္မႈေတြ မ်ားျပားလြန္းလုိ႔
အခ်ိန္ကုန္ လူ ပင္ပန္း ႏြမ္းနယ္ရင္း
အစာရွာတဲ့ ငွက္ငယ္တေကာင္ရဲ႕
ဘဝအေဖာ္ ၾကင္ေဖာ္ေတြလည္း
ေပ်ာက္ဆုံးလုိ႔ အထီးက်န္ေနခဲ့ျပီ...။

စာအုပ္ေတြက ဘဝကုိ ျပန္ဖတ္
ဘဝ က သမုိင္းေရးရင္း
က်က္စာေပၚမွာ ေမွးစက္ေနဆဲ
သကၠရာဇ္ ခုႏွစ္ေတြသာ ျခစားလုိ႔
ကာလမျခားတဲ့ နာရီစကၠန္႔ေတြထဲ
လႈပ္ရွားမႈက ေႏွးေကြးေနဆဲ...။

အေၾကြးေတြလား ဝဋ္ေၾကြးေတြလား
ကံဇာတာကုိ ပုံခ်လုိ႔ ေျပာရရင္လည္း
ကံ က အမိ ကံ က အဖ
ေလာကဓံ ၾကဳိးဆြဲရာ က ရတဲ့
ဝင္သက္ ထြက္သက္ထဲ
စြယ္ေတာ္ရြက္ကုိ အေဖာ္ျပဳလုိ႔
ၾကင္ေဖာ္ကုိ ရွာေဖြေနဆဲ....။ 

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း