အာစရိယမွ အာစရိယပူဇာ

အာစရိယမွ အာစရိယပူဇာ

တေပါင္းလျပည့္ သဲပုံေစတီပြဲႏွင့္ သီတဂူ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီး၏ (၇၇) ႏွစ္ေျမာက္ ေမြးေန႔ ဝိဇာတ မဂၤလာပြဲေတာ္ပင္ ျဖစ္ပါတယ္..။ ဆရာေတာ္ႀကီး က်န္းမာခ်မ္းသာစြာျဖင့္ ဆထက္မက သာသနာျပဳႏုိင္ပါေစ...။ ဆရာေတာ္ႀကီး၏ တပည့္ ဒကာ ဒကာမမ်ားႏွင့္ တပည့္မ်ားလည္း က်န္းမာ ခ်မ္းသာႏုိင္ၾကပါေစ...။ ထုိ႔အျပင္ ဤေနရာမွ ဆရာေတာ္ႀကီးအား ေရွးဦးပဏာမ အေနျဖင့္ မဂၤလာ နံနက္ခင္းမွာ လက္ဆယ္ျဖာ ထိပ္မွာမုိး၍ ရွိခုိး ဂါရဝျပဳလုိက္ပါတယ္။

ဤကဲ့သုိ႔ ဂါရဝျပဳၿပီးသည့္ေနာက္ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္မ်ားက the voice of Samgha မဂၢဇင္းမွာ
ေရးသားခဲ့ဖူးေသာ "အာစရိယမွ အာစရိယပူဇာသုိ႔" ဆုိသည့္ ေဆာင္းပါးေလးျဖင့္ ဆရာေတာ္ႀကီးအား ထပ္မံ ပူေဇာ္လုိက္ပါတယ္။


ယေန႔ကမၻာမွာ ႏုိင္ငံအသီးသီးက ျပဳလုပ္ၾကေသာ အာစရိယပူဇာ ဆရာမ်ားကုိ ပူေဇာ္ ကန္႔ေတာ့ပြဲ ျပဳလုပ္ၾကသည့္အထဲမွာ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔ႏုိင္ငံသည္ ေရွ႕တန္းက ပါဝင္လာခဲ့သည္မွာ အထူးေျပာဆုိစရာ မရွိေအာင္ပင္ ျဖစ္သည္။ ဤကဲ့သုိ႔ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေကာင္းမြန္ေသာ အလုပ္သည္ လူမႈေရး စီးပြားေရး ဘာသာေရးတုိ႔၌ မျဖစ္မေန လုိအပ္သည္မွာ အမွန္ပင္
ျဖစ္ပါသည္။ လူ႔ အသုိင္းအဝုိင္းမွာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ လူ႔ဝန္းက်င္မွာပါ မျဖစ္မေန ရွိသင့္ေသာ အရာတုိ႔သာ ျဖစ္သည့္အျပင္ ဘဝ ေအာင္ျမင္မႈ၏ လမ္းညြန္းလည္း ျဖစ္ပါသည္။
ငယ္ရြယ္စဥ္အခါက ဆရာသမားတုိင္းက ေကာင္းမြန္ေသာ နည္းလမ္းမ်ားစြာကုိ သြန္သင္ ဆုံးမရင္း လိမၼာ ယဥ္ေက်းလာေအာင္ ျပဳျပင္ေပးၾကသည္။

ထုိ႔အျပင္လည္း တုိးတက္မည့္ လမ္းေကာင္းမ်ားစြာႏွင့္ မျပဳလုပ္သင့္ေသာ အလုပ္တုိ႔ကုိ ေဝးစြာ
ေရွာင္ရန္၊ ျပဳလုပ္သင့္ေသာ အလုပ္တုိ႔ကုိ ေကာင္းစြာ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ရန္၊ သူတစ္ပါး ဒုကၡေရာက္မည့္ အလုပ္မ်ဳိးကုိ မလုပ္မိေစရန္၊ သူတစ္ပါး သုချဖစ္ေစဖုိ႔ကုိ ရည္စူး၍ မိမိကုိယ္တုိင္ စြန္႔လႊတ္တတ္ေစရန္၊ စာေပတတ္ေျမာက္ေစရန္ႏွင့္ ဘဝသမုိင္း မရုိင္းေစရန္ စသည္တုိ႔ကုိ ဆရာသမားမ်ားက မိမိတုိ႔ဘဝႏွင့္ ရင္းႏွီးကာ မသိေသးေသာ ဗဟုသုတေတြ ထဲမွာ ေပါင္းစပ္ကာ မိန္႔ဆုိခဲ့ၾကသည္မွာ အထင္သား ျဖစ္ပါသည္။ ဤသုိ႔ အာစရိယ ဂုဏ္ဝါေတြ ေတာက္ပေသာ ဆရာသမားတုိ႔၏ ေက်းဇူးတရားေတြသည္ ဘဝတစ္သက္တာ
ျဖတ္သန္းၾကေသာ တပည့္မ်ားစြာတုိ႔အေပၚမွာ အေရာင္ေတြ လႊမ္းကာ မေမ့ရက္ႏုိင္ေသာ အတိတ္၊ ပစၥဳပၸန္၊ အနာဂတ္တုိ႔၏ လမ္းညြန္ေကာင္းတုိ႔ပင္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔အျပင္ ယေန႔ကမၻာမွာ သီတဂူတည္းဟူေသာ လမင္း တစ္ဆူႏွင့္ ၾကယ္စင္မ်ားျဖစ္ၾကေသာ သီတဂူ ကမၻာ့ဗုဒၶ တကၠသုိလ္ႀကီး၏ ဆရာအရွင္ျမတ္တုိ႔ထံပါးမွာ ပညာသင္ၾကာၾကေသာ တပည့္အေပါင္းမ်ားစြာ တုိ႔ဟာ ကမၻာႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္းႏုိင္ဖုိ႔ အဆင့္ျမင့္ေသာပညာေတြကုိ သင္ၾကားခြင့္ရသည့္အျပင္ အေထြေထြ ဗဟုသုတ ကမၻာ့အေတြ႔အႀကဳံ ဗဟုသုတမ်ားစြာႏွင့္ ပရိယတၱိစာေပ ပဋိပတၱိဓမၼ ပဋိေဝဓ သဒၶမၼ အဂၤလိပ္စာေပ ဘာသာျပန္ ဘာသာေဗဒႏွင့္ ပါဠိ သကၠဋ အသြားအလာ စသည္တုိ႔ျပင္ အဆုံးအမ ေျမာက္မ်ားစြာတုိ႔ကုိ သင္ယူနာၾကား နာခံမွတ္သားသည္မွာ
လူမႈေရး ပညာေရး ဘာသာေရးသာမက အရာအားလုံးႏွင့္ အကၽြမ္းဝင္ကာ စြယ္စုံသုတ အျဖာျဖာတုိ႔၏ ဟင္းလင္းအုိးႀကီးသဖြယ္ပင္ျဖစ္သည္။


ဤသုိ႔ေသာအေၾကာင္းတုိ႔သည္ အာစရိယႏွင့္ အာစရိယဂုဏ္ဝါတုိ႔၏ ေက်းဇူးတရားေတြ ပင္ ျဖစ္သည္။ အာစရိယႏွင့္ အာစရိယဂုဏ္ေရာင္ေတြသည္လည္း ဥပမာညြန္းစရာ မရွိေအာင္ ရွားပါးလွေပသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဆရာတုိင္းသည္ တပည့္ေတြ မီးေရာင္ေအာက္ကုိ ေရာက္ လာေသာအခါ ေစတနာ၊ ဝါသနာ၊ အနစ္နာဆုိေသာ ပီတိမ်က္ရည္ျဖင့္ ကန္႔လန္႔ကာရဲ႕ေနာက္ မွာ အားေပးမႈေတြအျပည့္ႏွင့္ ဝမ္းေျမာက္ေနမွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ဆရာတုိင္းသည္ တပည့္ေတြ ဘဝျမင့္ေစဖုိ႔အတြက္ ကမၻာလည္းပတ္ စာလည္းက်က္ရင္း တူမွ်ေသာ ေမတၱာ ဓာတ္ျဖင့္ မညီညာေသာ ဘဝခေရာင္လမ္းမွာ အညီအမွ် ပညာသင္ေပးခဲ့တာ ဆရာတုိ႔ ၏ ေစတနာေတြပင္ ျဖစ္သည္။ ဆရာတုိင္းသည္ တပည့္ေတြ ဘဝႏြမ္းေသာ္လည္း အလွ ဆန္းေစဖုိ႔ ဘဝေအာင္ျမင္ရာ လမ္းေၾကာင္းေပၚ တတ္လွမ္းႏုိင္ရန္ ကမ္းလွမ္းေသာ လက္ျဖင့္ လက္ဆင့္ကမ္းကာ ပုိ႔ေဆာင္ေပးေသာ တပည့္တုိ႔၏ ဘဝလမ္းညြန္မွဴးလည္း ျဖစ္သည္။ ဆရာမ်ားသည္ တပည့္ေတြ တိမ္ၿမွဳပ္ေပ်ာက္ကြယ္ေနေသာ ဘဝရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္တုိ႔ကုိ အေတြးေခၚ အသစ္ဆန္းေတြႏွင့္အတူ တပည့္တုိ႔၏ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္တုိ႔ကုိ ရွာေဖြေပးခဲ့ သူလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ဆရာမ်ားသည္ တပည့္ေတြ ဘဝအေမွာင္ယံ ျဖတ္ေက်ာ္စဥ္ကာလ လမ္းမွား မေရာက္ေစဖုိ႔ စမ္းတဝါးဝါး ျဖစ္ေနေသာ မဟူရာႀကီးစုိးေသာ ညအေမွာင္ယံ မွာ ေအးခ်မ္းေသာ သီတဂူလမင္းႀကီးပမာ လမ္းညြန္ေပးသူလည္း ျဖစ္သည္။


ထုိ႔အျပင္ ပါဠိေတာ္၌....

သာဝေဇၨ ပဋိေငေဓေႏၱာ၊ အနဝေဇၨ နိေယာဇေကာ။ ဘုေသာ စရတိ သိႆာနံ၊ အတၱံ အာစရိေယာ တေတာ။

အၾကင္ပုဂၢဳိလ္သည္ အၾကင္ေၾကာင့္ အျပစ္ရွိေသာ အကုသုိလ္တရား၌ တားျမစ္လ်က္ အျပစ္မရွိေသာ ကုသုိလ္တရား၌ တုိက္တြန္းႏႈိးေဆာ္လ်က္ တပည့္တုိ႔၏ အက်ဳိးစီးပြားကုိ လြန္စြာျပဳက်င့္တတ္၏၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ထုိ႔ပုဂၢဳိလ္သည္ ဆရာမည္၏ လုိ႔ ျပဆုိထားပါသည္။

တဖန္ထပ္၍ ပါဠိေတာ္၌ လာသည္မွာ....

အတၱေလဏာန သိႆာနံ၊ ေမေတၱာ ဒေကန သိဥၥတိ။
ေတဟိ ဝါ ေတန သိဥၥိေတၱာ၊ ဂရု ဝုစၥတိ ေသာ တေတာ ဟူ၍ မိန္႔ဆုိထားသည္ကုိ ေတြ႔ရွိရပါသည္။

ဤကဲ့သုိ႔ စိတ္ထားေကာင္းမြန္ ျမင့္ျမတ္ၾကကုန္ေသာ ဆရာအရွင္တုိ႔အား အာစရိယပူဇာျဖင့္
ရွိခုိးရျခင္းသည္ တပည့္တေတြမွာ လြန္စြာဝမ္းေျမာက္မိၾကပါသည္။ ထုိမွတပါး အက်ဳိး အေၾကာင္းႏွင့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေကာင္းမြန္ျမင့္ျမတ္ၾကကုန္ေသာ သီတဂူဆရာ အရွင္ျမတ္တုိ႔၏ သာသနာ့ေအာင္လံ တံခြန္သည္ ကမၻာႏွင့္ ျမန္မာတြင္းဝယ္ သီတလလႊမ္းၿခဳံကာ ၾကားရသူ အေပါင္း နားဝင္ခ်ဳိျမစြာျဖင့္ သာဓုသံေအာင္ နိမိတ္ေတြႏွင့္ ေခၚမိန္႔ၾက ပညာရွင္ ဇမၺဴမွာ တင့္ဆန္းသည့္ အာစရိယျဖစ္ၾကသည့္ သီတဂူဆရာအရွင္တုိ႔အား ပူေဇာ္ကန္႔ေတာ့ရသည့္
ျမတ္ေကာင္းမႈအဖုိ႔ဘာဂေၾကာင့္ တပည့္မ်ားစြာတုိ႔၌ ရွိေသာ မသိေသာ အျပစ္၊ သိသာထင္ရွား အျပစ္ ထုိထုိမ်ားစြာေသာ အျပစ္ဟူသမွ်ကုိ ဝန္ခ် ေတာင္းပန္ၾကပါကုန္၏။

ထုိ႔အျပင္ အာစရိယတုိ႔သည္ တပည္ေတြကုိ ပညာသင္ၾကားေပးေသာအခါ ငယ္စဥ္က မိခင္ ဖခင္တုိ႔က ထိန္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ ဝတ္စားစီရင္ေပးသလုိ ဥပမာထား၍ မလုိက္ဖက္ေသာ အရာကုိ လုိက္ဖက္လာေအာင္၊ မစားတတ္ေသာ အစားမ်ားကုိ စားတတ္လာေအာင္၊ မႏွစ္သက္ေသာ အရာမ်ားကုိ ႏွစ္သက္လာေအာင္၊ မဝတ္တတ္ေသာ အဝတ္မ်ားကုိ ဝတ္တတ္လာေအာင္၊ စကားမတတ္ေသားေသာအခါ စကားတတ္လာေအာင္၊ မသန္႔ရွင္းမႈကုိ သန္႔ရွင္းလာေအာင္ စသည္တုိ႔ကုိ ျပဳျပင္ေပးၾကသည့္နည္းတူ အာစရိယျဖစ္ၾကေသာ ဆရာသမားတုိ႔သည္လည္း ပညာမတတ္ေသးေသာ တပည္ေတြကုိ ပညာတတ္လာေအာင္၊
အေတြးအေခၚမတတ္ေသးေသာ တပည့္ေတြကုိ ေတြးေခၚတတ္လာေအာင္၊ အမူအရာ မေကာင္းေသးေသာ တပည့္ေတြကုိ ကုိယ္အမူအရာ ႏႈတ္အမူအရာေကာင္းလာေအာင္၊ ဗဟုသုတနည္းေသးေသာ တပည့္ေတြကုိ ဗဟုသုတေတြ ျပည့္စုံလာေအာင္၊ မမွန္ေသးေသာ ဘဝအေျပာင္း အလြဲေတြထဲ အယူအဆေကာင္းၿပီး မွန္ကန္မႈ အျပည့္ႏွင့္ ဘဝခရီးလမ္း ကုိ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ေအာင္၊ ဘဝပုံျပင္ တစ္ပုဒ္ပမာ ဝုိးတဝါးျဖစ္ေနေသာ တပည့္ေတြကုိ ရည္မွန္းခ်က္ေကာင္းေကာင္းႏွင့္ ဇြဲလုံ႔လအျပည့္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏုိင္ေအာင္ တပည့္လက္ သားေတြ အေပၚထားရွိၾကသည္မွာ ကမၻာမွာ ရွားေသာ အာစရိယမွ အာစရိယတုိ႔၏ ဂုဏ္မ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္။


ဆရာ့ေမတၱာဟူသည္.....

ဆရာ့ေမတၱာ ပန္းေရႊၾကာႏွင့္ ပမာႏႈိင္းဆုိ မေျပာလုိဘူး ထုိပန္း ေနမွာ ႏြမ္းလုိ႔ေပါ့...။
ဆရာ့ေမတၱာ ဆန္းစႏၵာႏွင့္ ပမာႏႈိင္းဆုိ မေျပာလုိဘူး ထုိဆန္း တိမ္လႊာ ဖုံးလုိ႔ေပါ့...။
ဆရာ့ေမတၱာ စမ္းေရျပာႏွင့္ ပမာႏႈိင္းဆုိ မေျပာလုိဘူး ထုိစမ္း ေႏြမွာ ခမ္းလုိ႔ေပါ့....။
ဆရာ့ေမတၱာ ေတာင္တန္းျပာႏွင့္ ပမာႏႈိင္းဆုိ မေျပာလုိဘူး ထုိမွာ ျမဴေတြ စုိင္းလုိ႔ေပါ့...။
ဆရာ့ေမတၱာ ေျမကမၻာႏွင့္ ပမာႏႈိင္းဆုိ မေျပာလုိဘူး ထုိေျမ ေရလႊား ဖုံးလုိ႔ေပါ့...။
ဆရာ့ေမတၱာ ေကာင္းကင္ျပာႏွင့္ ပမာႏႈိင္းဆုိ မေျပာလုိဘူး ထုိမွာ တိမ္စုိင္ဖုံးလုိ႔ေပါ့...။
ဆရာ့ေမတၱာ ႏႈိင္းရာမရွိ ပကတိက သီတာခ်မ္းျမ တစ္ေပါက္က်ကဆရာ့ေမတၱာ ျမသီတာတဲ့...။
ဆုိရုိးျပဳသား ဤစာသားသည္ လကၤာလည္းျဖစ္ ဂုဏ္လည္းျဖစ္၍ ကမၻာတစ္ခြင္ တည္ပါေစေသာ္ တည္ေစေသာ္ဟု ဆုေတာင္ေခၽြသည္ မ်ားထုိထုိတုိ႔ သိေစသား...။


ဤေဆာင္းပါးကုိ သာသနာႏွစ္ (၂၅၅၃) ခုႏွစ္၊ ေကာဇာသကၠရာဇ္ (၁၃၇၂) ခုႏွစ္
ခရစ္ႏွစ္ (၂၀၁၀) တြင္ ထုတ္ေဝေသာ the voice of Samgha မဂၢဇင္းမွာ
ပုည (ရာမည) ဟူေသာ ကေလာင္ျဖင့္ ေရးသားခဲ့ပါသည္။
ယၡဳအခါ စာေရးသူ ပုည (ရာမည) (ခ) တကၠသုိလ္ျမတ္မင္းမွ ျပန္လည္ တင္ျပၿပီး
သီတဂူဆရာေတာ္ႀကီးအား ပူေဇာ္လုိက္ပါသည္။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း

http://www.venpunnavamsa2.com