ဒီလႈိင္းပမာ သူတုိ႔ေျခရာ (၇၄)

အမည္မဲ့ သခင္မဲ့ ေလလြင့္ရာကုိ
ယိမ္းယုိင္ေနတဲ့ ေခါင္းေလာင္ေလးေတြတုိင္း
ေလတုိက္တုိင္း လႈပ္ရွားတုိင္းမွာ
ေအာ္ျမည္တတ္တယ္...။

ခုိင္မာတဲ့ အဖြဲ႔စည္းေတြနဲ႔
တည္ေဆာက္ထားတဲ့ သစ္ပင္က
ရြက္ဝါေလးေတြတုိင္း ေလတုိက္တုိင္း
လႈပ္ရွားတုိင္းမွာ ေၾကြက်တတ္တယ္...။

မာေက်ာလြန္းတဲ့ ကုိယ္ထည္ေတြနဲ႔
ဖြဲ႔စည္းထားတဲ့ သံမဏိက
မီးဒဏ္ရာေတြ ထိတာမ်ားတုိင္း
အရည္ေပ်ာ္တတ္တယ္...။

ေစလုိရာကုိ ေျပးေနတဲ့
ျမစ္ ေခ်ာင္း အင္း အုိင္ထဲက
ေရေတြလုိ စိတ္အလုိလုိက္ရင္း
ေအး စက္စက္နဲ႔ ရက္စက္မႈေတြကုိ
အေပ်ာ္တမ္း ကစားၾကလုိ႔
တရားခုံေပၚမွာ အမႈေတြနဲ႔
ေပ်ာ္တတ္တဲ့ စရုိက္ဆုိးက်ဳိးေတြကုိ
အမွန္တရား အထင္နဲ႔ လုပ္ရဲဇာတ္ရဲ
မုိက္ဇာတ္ရဲတဲ့ လူမုိက္ၾကီးစိတ္ဓာတ္နဲ႔
ႏွလုံးပြတ္လုိ႔ ေနထုိင္တတ္တယ္...။

ခုိင္းခ်င္သလုိခုိင္း ျခစ္သလုိ
ေတာက္တတ္တဲ့ မီးအဟုန္လုိ
ေဒါသကုိ သူငယ္ခ်င္းဖြဲ႔
မုိက္လုိက္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔
ေလာဘတပ္မက္ရင္း ေမာဟအက်ဥ္းေထာင္မွာ
ဘဝေထာင္က်ထဲ အေပ်ာ္ေတြမက္လုံးျဖစ္ခဲ့
မေနတက္တဲ့ စရုိက္ေတြကုိ
ေဘာင္သြင္းဖုိ႔ ၾကဳိးစားေနခိုက္
အလုိလုိက္မိတဲ့ စိတ္မုိက္ေၾကာင့္
အလြယ္ေတြးေတာ မီးသီးခ်င္းဆုိတတ္တယ္တဲ့....။

ပတ္ဝန္းက်င္က လူမုိက္လုိ႔ေျပာတာကုိ
ဂုဏ္ထူးေပးတယ္ အထင္နဲ႔
အႏွိမ္မခံတဲ့ သက္မဲ့ ဓာတ္တုိင္လုိ
လမ္းေဘးေတြမွာ ရပ္တန္႔ရင္း
ဇိမ့္ခံတတ္တဲ့ သက္ရွိေတြရယ္
ေရေႏြးေငြ႔ ရထားပမာ မီးခုိေတြ
တလူလူနဲ႔ ေဆးလိပ္ေသာက္လုိ႔
သူအတြက္ ငါ့အတြက္
အမွန္တရားေတြ ရွာေဖြရင္း
အခုေတာ့ အမွန္တရားလည္း ေပ်ာက္ခဲ့တယ္....။

အေၾကာင္းတရားေတြက သမုိင္းကုိ ေခါင္းခံ
စစ္တန္းေတြထုတ္လုိ႔ ဇာတ္ေပါင္းလုိက္ေတာ့
သတၱိေကာင္းတဲ့ ဇာတ္လုိက္ လူငယ္ေတြရဲ႕
လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ လုိအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔
ကာရံဖြဲ႔စည္းေနလုိ႔ လာလမ္းေျဖာင့္တဲ့
နည္းလမ္းေတြကုိ သင္ယူရင္း
သတၱိေကာင္းတဲ့ စိတ္ဓာတ္တုိ႔
ျမင့္တင္ေပးခဲ့တယ္
 ဒါေပမဲ့ ေငြေၾကးမဲ့ေနဆဲ...။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း