အိပ္တန္း ျပန္ဖုိ႔ ခက္လွတယ္
ကမၻာတစ္ဖက္မွာ မခူးဆြတ္ရေသးတဲ့
ဘဝတစ္ခုရဲ႕ အဓိပၸာယ္ေတြကုိ
ေဖာ္ေဆာင္ဖုိ႔ ရနံ႔သင္းသင္း
နံနက္ခင္းကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနမိတယ္...။
အခ်ိန္သက္တန္႔ေတြ ေရြ႕လ်ားေနပါတုန္း
မုိးစက္ကေလးေတြ ရပ္တန္႔ေနတယ္
ေလေျပ ေလညွင္းေတြ ေဆာ့ကစားခုိက္
သစ္ပင္ေလးေတြ ယိမ္းႏြဲ႔ကာ က ေနလ်က္ေပါ့..။
ကာလေတြ ကြယ္လြန္သြားေတာ့
စိတ္ျငိမ္ရာ တြယ္ကပ္ေနတဲ့
သမုဒယ ေႏွာင္ၾကဳိးတစ္ခုဟာ
မာယာျမစ္ျပင္ထက္မွာ ဝဲဂယက္လည္ေနဆဲ...။
လြယ္လြန္တဲ့ မွတ္ဥာဏ္မွာ
သံမႈိတစ္ခု စြဲကပ္လုိ႔
သံလုိက္လုိ ေဝဒနာတစ္ခု
လာပါ လာပါ ဖိတ္ေခၚေနတယ္...။
အား...
ျမန္ဆန္လြန္တဲ့ ထိရွမႈဟာ
အတိတ္တေစၦေျခာက္သလုိ
အေတြးအိမ္ကုိ ေဖာက္စားလုိ႔
အိပ္မက္တစ္ခု ဝင္ေရာက္လာတယ္...။
မျခားနားတဲ့ အနာဂတ္ေတြထဲ
တဖက္က စည္းဇိမ္အျပည့္
အဲဒီ အျခားမဲ့မွာေတာ့
သုခလား ဒုကၡလား မသိတဲ့
ကမၻာတစ္ျခမ္းက ခါးသက္သက္
ဝိုင္ခ်ဳိ တစ္ခြက္ေပါ့..။
ဒါေပမဲ့....
အသက္ဝိညာဥ္ေတြ လြင့္ေျမာေနပါရဲ႕
စိတ္ကေလး ေဆာ့ကစားတဲ့ တိမ္တုိက္မွာ
ေလေျပ ေလညွင္းေတြ ျငိမ္သက္ေနေပမဲ့
ျငီးတြားေနတဲ့ ခုိကေလးေတြ
အိပ္တန္း ျပန္ေရာက္ဖုိ႔ ခက္ခဲလွတယ္..။
တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း
No comments:
Post a Comment