သူတုိ႔ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ ေျခလွမ္းမ်ား (၁၂၇)

ဂေယာက္ဂယက္နဲ႔ အသံေတြၾကားလုိက္တယ္
အေနာက္ဆီက ေဒါက္..ေဒါက္.. တံခါးေခါက္သံလည္း
ငါတုိ႔နားေတြထဲ သံစဥ္တခုလုိ ၾကားလုိက္တယ္
လူတစ္စုရဲ႕ အားေပးသံေတြလည္း
ခ်ဳိျမိန္စြာ နားစဥ္ေနတုန္း
ေပးဆပ္လုိက္တဲ့ ပုိင္နက္တခုက
အရႈံးေတြနဲ႔ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေတြေပးလုိ႔
ဘုရင့္ေနာင္ရဲ႕ ေခၽြးစက္ေတြကုိမွ
အားမနာခဲ့ အခုေတာ့လည္း
သမုိင္းက အေပါင္းလကၡဏာမရွိ
အႏုတ္လကၡဏာသာ ထင္က်န္ခဲ့
မေန႔ကေတာ့ ေျဖရွင္းခဲ့တယ္
ရွိပါေစေတာ့ ရွိပါေစေတာ့တဲ့
ဘာ... ငါတုိ႔ ........
အုိကြာ... ငါတုိ႔ ေတာက္ခတ္သံေတြ
မၾကားသလုိ သုႆာန္ၾကီးတခုလုိ
ျငိမ္သက္ေနဆဲ ဘာလုပ္မွာလဲ
ဘာေျပာမွာလဲ ေျဖရွင္းခ်က္က
ဘာေတြလဲ နားမေထာင္ခ်င္ေတာ့ဘူး
ငါတုိ႔ ပါးစပ္ေတြလည္း ပိတ္
နားေတြလည္း ပိတ္
မ်က္လုံးေတြလည္း ကန္း
လႈပ္ရွားစရာ မရွိတဲ့ လက္အစုံေတြလည္း
သံလက္ေကာက္နဲ႔ ေျခအစုံမွာ သံေျခက်င္းေတြနဲ႔
အမွားရဲ႕ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ အမွန္တရားက
ခံစားခဲ့ရ အခုေတာ့လည္း ကားျပာၾကီးရဲ႕
အမုိးေအာက္မွာ ခရီးသြားတေယာက္လုိ
ဟုိပုိ႔လုိက္ ဒီပုိ႔လုိက္နဲ႔
အလုပ္ေတြရႈပ္ေနတဲ့ သူတုိ႔တာဝန္ေတြက
ေနာက္ေတာ့လည္း မာန္ဖီးေနတဲ့
ဟုိအေကာင္လုိ ေဒါသေတြနဲ႔
ဟိန္းေဟာက္လုိက္တာ ငရဲျပည္က
ယမမင္းေတာင္ ဟားတုိက္လုိ႔
မၾကာမွီ.... အိမ္ျပန္ရမည့္ သူတုိ႔အတြက္
တစက္ျခင္း က်လာမည့္ ေရတေပါက္ရယ္
အတိက္တေစၦ အိပ္မက္လြင္ျပင္ရယ္
ဆုိးဝါးလြန္းတဲ့ အိပ္မက္ဆုိးေတြရယ္
အၾကိမ္ၾကိမ္ အိပ္မေပ်ာ္ေအာင္ ႏွိပ္စက္တဲ့
စရုိက္ဆုိးေတြက နည္းမ်ဳိးစုံနဲ႔
ေျပးလမ္းမရွိ ျပန္လမ္းမဲ့တဲ့ဲ႔
သူတုိ႔ အဆုိး ကံတရာေတြက
သူတုိ႔ အသုိင္းဝုိင္းကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနျပီေလ...။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း