ေႏြဦးေပါက္စ ဆန္းျပည့္လ (၁၂၄)

ငါတုိ႔ မ်က္ရည္ေတြက်ေနတဲ့ ခေရာင္းလမ္းထက္မွာ

ဆင္းရဲျခင္းေတြက လက္ယွက္ ေခၚေနေပမဲ့

ငါတုိ႔အတြက္ ႏွစ္ေတြၾကာလာေတာ့

ငါတုိ႔ကုိ လက္ယွက္ေခၚေနတဲ့

အျခားနယ္ စစ္ဘက္သားေတြက

အတၱေတြနဲ႔ မာန္မာနကဲလုိ႔

မ်ဳိးႏြယ္တူ အမိေျမသားေတြကုိ

ရက္စက္စြာ အႏုိင္က်င့္ခဲ့တာ

ေသသူက ေသခဲ့ရ နာသူက နာခဲ့ရ

ေသြးစက္ေတြက သမုိင္းမွာ အထင္ကရနဲ႔

ငါတုိ႔ ၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္ ၾကားခဲ့ဖူးတယ္

၁၉၄၇ ခုႏွစ္ရဲ႕ သကၠရာဇ္ထဲမွာေကာ

ယေန႔ေခတ္ၾကီးထဲမွာေကာ အရုိင္းဇာတ္သြင္းခဲ့တာ

သမုိင္းပ်က္ခဲ့တာ အီတာလီ ဆစ္စလီကၽြန္းက

အရူးတေကာင္လုိ ေမာ္စီတုန္းလုိ စနစ္ဆုိးထဲ

ငါတုိ႔ ဘဝေတြ ဆင္းရဲဒဏ္ ကၽြန္ဒဏ္ေတြ ခံခဲ့ရတယ္ ဒီအတိတ္ရယ္...။

ဘဝေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ နာခဲ့ဖူးတယ္

ဒဏ္ရာေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ ရခဲ့ဖူးတယ္

ပူေဆြးမႈေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ ေလာင္းခ်ဖူးတယ္

ႏွလုံးသားမွာလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္ ကုိက္ခဲလြန္းလုိ႔

ကုသစရာ အစားထုိးမရေအာင္ ေနခဲ့ဖူးတယ္

နာစရာေတြ ဒဏ္ရာေတြ ပူေဆြးမႈေတြကုိ

မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ေဆးခ်ရင္း

ေျဖသိမ့္စရာေတြနဲ႔ မ်ဳိသိပ္လုိ႔

ေလွ်ာက္လွမ္းေသာ လမ္းတုိင္း ဆက္ေလွ်ာက္ခဲ့တာ

အခုဆုိရင္ တည္ျငိမ္ေသာ လမ္းမေပၚမွာ

ေမတၱာတရားေတြနဲ႔ ကရုဏာလက္ေတြက ကမ္းလွမ္းလုိ႔

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ႏုိင္ငံမိခင္.. အမိေျမရွင္ရယ္...။

စစ္နဲ႔ေသြးစက္ေတြ ဖြားဘက္ေတာ္ျဖစ္ေနတဲ့

တုိ႔..ဘဝ တုိ႔ ႏုိင္ငံထဲ အုိးခြက္ေတြ အသံမည္ဆဲ

က်ဥ္သံေတြလည္း ခုိသံေတြလုိ ေအာ္ျမည္ေနျမဲ

ေတြးေၾကာက္မိတယ္ မေန႔က အတိတ္ရယ္

ေၾကာက္လန္႔မိတယ္ ဒီေန႔ သူ႔အတြက္ရယ္

ေမွ်ာ္လင့္မိတယ္ ငါတုိ႔ အနာဂတ္ရယ္

ေနဝင္မုိးခ်ဳပ္ ပူေဆြးေနတဲ့ ျငိမ္းခ်မ္းေရး

သူ႔ပန္းတုိင္ ျပည္သူ႔အတြက္ရယ္...

ငါတုိ႔... ေခါင္းခ်လုိက္တုိင္း အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့တဲ့

အေတြးေတြထဲ အနာဂတ္ကုိ ေမွ်ာ္ေတြးလုိ႔

ေမတၱာပုိ႔မိတယ္ သမုိင္းမိခင္

ျငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုရွင္ မိခင္အမိေျမရွင္ရယ္....။

(ေႏြဦးေပါက္စ ဆန္းျပည့္လ ျပည္ကုိ ျငိမ္းမည္ပ....)

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း