Thursday, December 29, 2011

စတုတၳ အႏႈိင္းမဲ့ ျမင့္မုိရ္ (၉၁)

ေႏြ မုိး ေဆာင္း ဥတုသုံးပါးရဲ႕ေအာက္
အတုိင္းအတာ ကုိးလတာ ဆယ္လမွာ
အကာလည မုိးေတြ တဖြဲဖြဲရြာသြန္းေနတဲ့
ညအေမွာင္ယံမွာ အႏႈိင္းမဲ့ေကာင္းကင္ေအာက္
ငုိညည္းသံစဥ္ေလးတခု ထုိးေဖာက္လုိ႔
ေမြးဖြားရွင္သန္ အသက္ဝင္ခဲ့ျပီ...။

ငုိေကၽြးျခင္းေတြ စတင္ခဲ့တဲ့
လူ႔ဘဝ လူ႔သံစဥ္ေတြၾကား
ခ်ဳိျမိန္စြာ ခံစားခဲ့ရင္း
အျပဳံးတစ္လွည့္ အငုိမ်က္ရည္ေတြနဲ႔
ဆာေလာင္မြတ္သိမ့္မႈေတြ ေတာင္းဆုိရင္း
အႏႈိင္းမဲ့ အားေဆးတစ္ခြက္ကုိ
ေသာက္သုံးလုိ႔ အသက္ဆက္ ရွင္သန္ခဲ့ျပီ...။

ဘာသာမဲ့ေနတဲ့ ငါ့အတြက္ေတာ့
အေျခခံဘာသာရပ္အေနနဲ႔
ထမင္းကုိ မန္မန္
ဘုန္းၾကီးေတြ႔ရင္ ဦးေတာ္
အန္တီကုိ တီတီဆုိတဲ့
အရုိးဆုံးေသာ ေဝါဟာရအသစ္ေတြကုိ
သုံးႏႈန္း စတင္ေျပာခဲ့ရင္း
မခုိင္တဲ့ ဒူးႏွစ္ဖက္ကုိ
အႏႈိင္းမဲ့လက္နဲ႔ အကူေတာင္းလုိ႔
လမ္းေလွ်ာက္တက္တဲ့ အရြယ္
လူ႔ဘဝရဲ႕ ေျခလွမ္းအသစ္နဲ႔
ေလာကလူ႔ဘုံထဲ စတင္ ရွင္သန္ခဲ့ျပီ...။

အသိမၾကြယ္ေသးတဲ့ ငါ့ဘဝအစမွာ
လက္ဦးဆရာအျဖစ္နဲ႔ အႏႈိင္းမဲ့စာေတြ
သင္ၾကားေပးရင္း အားကစား ေလ့က်င့္ခန္းေတြနဲ႔
ေပ်ာ္ေမြ႔ေအာင္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္လုိ႔
ေခ်ာ့သိမ့္ေပးလုိ႔ အႏႈိင္းမဲ့ရင္ခြင္မွာ
ဘဝအတြက္ အေကာင္းဆုံး ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြနဲ႔
ပုခက္ထဲမွာ အိပ္ေပ်ာ္ခဲ့ရင္း ရွင္သန္ခဲ့ျပီ....။

ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြနဲ႔
ျဖတ္သန္းခဲ့ရင္း တုိးတက္ေရးကုိ
ေရွ႕ရႈခဲ့တဲ့ အႏႈိင္းမဲ့လက္နဲ႔
ရင္ခြင္ေပြ႔ပုိက္ရင္း ႏွင္တံတေခ်ာင္း
အသျပာေငြအခ်ဳိ႕ အေခ်ာ့မုန္႔ကေလးနဲ႔
ေခ်ာ့ေမာ့ကာ ငါ့ကုိ ေက်ာင္းအပ္
ေက်ာင္းပုိ႔ စာသင္ေက်ာင္းသုိ႔
ေရာက္ခဲ့တာ ႏွစ္ေတြၾကာေညာင္းလုိ႔
ဘြဲ႔ေတြလည္း ရရွိခဲ့ျပီေလ...။

အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ ဘဝခရီးတေလွ်ာက္
ေကာင္းကင္ျပာျပာေအာက္မွာ ဘြဲ႔လက္မွတ္နဲ႔
ခရီးဆက္ဖုိ႔ ဝုိးတဝါးျဖစ္ေနဆဲ
ဘဝေက်ာင္းနဲ႔ စာသင္ေက်ာင္း
မခ်ိတ္ဆက္မိေသးတဲ့ ငါ့ဘဝကုိ
အႏႈိင္းမဲ့လက္က နည္းလမ္္းေတြ ညြန္
တုိက္တြန္းအားေတြနဲ႔ အလုပ္စပ္ေပးရင္း
အခ်ိတ္အဆက္မဲ့တဲ့ ဘဝေက်ာင္းထဲ
ငါ့ဘဝ ဒုတိယ ေျခလွမ္းေတြနဲ႔
ဆက္လက္ ရွင္သန္ခဲ့ျပန္ျပီ....။

သဘာဝနိယာမေတြ အလုိအေလွ်ာက္
ေတာက္ပေနတဲ့ ထစ္ခ်ဳန္္းမုိးေတြနဲ႔
ႏွလုံးသား စကားေျပာသင္တန္း တက္ၾကရင္း
ေမတၱာကမ္းလြန္ျပင္မွာ နားခုိေနတဲ့
ငွက္တေကာင္ကုိ ႏွစ္သက္လုိ႔
သံေယာဇဥ္ ေလွာင္အိမ္ထဲ
သစၥာအစာေတြ ေကၽြးရင္း
ႏွလုံးသားကဗ်ာေတြ ေရးစပ္ခဲ့ျပီေလ....။


ဘဝခရီး အေကာက္အေကြ႔ေတြၾကား
လက္မွတ္ေတြ ကုိယ္စီ ကုိင္ေဆာင္ရင္း
စြယ္ေတာ္သစ္ရြက္ေပၚ လက္မွတ္ ကုိယ္စီ
အသိမွတ္ျပဳလုိ႔ ေရးထုိးခဲ့
ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့
တုိင္းျပည္ေလးထဲ အႏႈိင္းမဲ့လက္နဲ႔
ငါ့တုိ႔ ဘဝေတြ ဆက္လက္ ရွင္သန္ေနဆဲ...။

အရိပ္ေကာင္းတဲ့ သစ္ပင္ေအာက္
မည္သူက ပ်က္စီး ရုိက္ခ်ဳိးခ်င္မွာလဲ
သစ္ပင္ေကာင္း ငွက္တစ္ေသာင္း
နားခုိဖုိ႔ အစဥ္သင့္ပဲ
ဒါေပမဲ့ ငါ့တုိ႔အတြက္ေတာ့
သစ္ပင္ေကာင္းထက္ အႏႈိင္းမဲ့ရင္ခြင္ထဲ
အတုိင္းတာမဲ့ ေမတၱာေတြနဲ႔
ငါ့တုိ႔ ခုိဝင္ နားခုိ ထာဝရ ရွင္သန္ေနျမဲ...။

ငုိေၾကြးမႈေတြ ရင္မဆုိင္ရေသးတဲ့
အႏႈိင္းမဲ့ ရင္ခြင္ေအာက္မွာ
ေနမဝင္ ဆည္းဆာေတြလည္း
လွပေနဆဲ တင့္တယ္ေနဆဲ
အခြင့္ေကာင္းေနဆဲ အခုိက္အတန္႔
အက်ည္းတန္ အေမွာင္ယံ
အထီးမက်န္ေသးခင္ ကုိယ္စီကုိယ္စီ
အသိတရားေတြနဲ႔ ေဖးမေက်းဇူးဆပ္ရင္း
အႏႈိင္းမဲ့ေမတၱာရင္ခြင္ေလး တည္ေဆာင္ၾကစုိ႔. ေလ..။ 
တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း

1 comment:

  1. အကုိကဗ်ာေတြက ဘယ္အခ်ိန္ဖတ္ဖတ္
    အရမ္းကုိထိတယ္အကုိေရ
    မအားတာနဲ႔ ခုမွေရာက္ျဖစ္တယ္ ဘာမွလဲ မေရးႏုိင္ဘူးေလ

    ReplyDelete

အေမေပးေသာႏွလုံးသား

အေမေပးေသာႏွလုံးသား
ေလညွင္းေလးေတြ သယ္ေဆာင္ေသာ ေဆာင္းလေပ်ာက္ေသာ ေႏြဦးတစ္ညမွာ မဟူရာညေရာင္ႏွင့္ အပူေဆာင္ည အေငြ႕အသက္ေတြက ကမၻာေျမေပၚျပန္႔နွံလုိ႔ လူေတြေတာင္ စိတ္ကူးပ်က္ေသာ ျငီးေငြ႕သံေတြနဲ႔ ေခၽြးေတြကုိယ္စီက်လုိ႔ ေျမခေနေသာ အခ်ိန္မွာ အေမဟာအျပဳံးေတြေ၀ကာ တုိ႔မ်ားအတြက္ အေကာင္းဆုံးပုံျပင္ေလးတစ္ပုဒ္ေျပာျပေနသလုိ ေအးျမေသာဆုံးမသံစဥ္ေတြက တုိ႔ဘ၀အတြက္ အေရးၾကီးဆုံးေသာျဖစ္သလုိ ဘယ္အရာနဲ႔မွ မလဲႏုိင္ေသာ အဖုိးတန္ေသာ အရာပင္ျဖစ္ေပသည္။ ထုိစဥ္အခါ၀ယ္ အေမေပးေသာႏွလုံးသားအလွပုံျပင္တစ္ပုဒ္က အပူေရာင္ျပန္ေနေသာ ကမၻာေျမေပၚကုိ ေမတၱာေရၾကည္ျဖန္းသလုိ ေအးျမေနပါေတာ့သည္။ ထုိအခ်ိန္၀ယ္ အေမေျပာေနေသာပုံျပင္သံစဥ္ေတြကုိ တုိ႔တေတြနားစဥ္ေနခုိက္ အေမဟာ အပူဒဏ္ကုိကာကြယ္ေပးေသယ သီတဂူလမင္းၾကီးပမာ ေအျမေနသလုိ သားသၼီးေလးေတြကလည္း ၾကယ္ကေလးေတြပမာ အေမေပးေသာ ေမတၱာေတြကလႊမ္းျခံဳရ်္ေနပါေတာ့သည္။ ေအာ္....ေလာကၾကီးက ဘယ္လုိပင္ပူေနပါေစ သဘာ၀က ဘယ္လုိပင္ ရာသီဥတုေတြေျပာင္းလြဲေနပါေစ ေနညေတြ ဘယ္လုိပင္ေျပာင္းလြဲေနပါေစ အရာရာတုိင္းက ဘယ္လုိပင္ေျပာင္းလြဲေနပါေစ အေမေပးေသာႏွလုံးသားက မေျပာင္းလြဲတာအမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ေလာကဓံက ဘယ္လုိပင္ရုိက္ခ်က္ျပင္းပါေစအုန္း အေမေပးေသာႏွလုံးသားက ေအးျမေနျမဲပင္ျဖစ္သည္။ အဲဒါေတြဟာ အေမ့ရဲ႕အနာဂါတ္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ႏွလုံးသားျဖစ္သလုိ သားသၼီးအတြက္ ဘ၀ေရွ႕ေရးႏ်င့္အနာဂါတ္ရည္မွန္းခ်က္ပန္တုိင္ဆီသုိ႔ဦးတည္ေနပါသည္။ မည္သုိ႔ဆုိေစဦးေတာ့ ထပ္ရ်္ဆုိဦးအံ......အေမေပးေသာႏွလုံးသားဟူသည္ သားသၼီးတုိ႔၏ အသိစိတ္ဓာတ္လမ္းညြန္ပင္ျဖစ္သလုိ ေအာင္ျမင္ေရး လူမႈေရး တုိးတက္ေရး ပညာေရးစသည္ အားလုံးတုိ႔၏ လမ္းညြန္ပင္ျဖစ္သည္ေရးသားရင္း ဆက္လက္ေရးသားပါဦးအံ.............။

အေမ...အေမ

အေမ...အေမ
ကၽြန္ေတာ္႔ကိုေမြးခဲ႔တဲ႔...အေမ.. သူမ်ားအေမေတြထက္ ဒုကၡခံခဲ႔ရတယ္..... ကၽြန္ေတာ္႔ကိုေကၽြးခဲ႔တဲ႔...အေမ.. သူမ်ားအေမေတြထက္ အကုန္မ်ားခဲ႔ရတယ္..... ကၽြန္ေတာ္႔ကိုခ်စ္တဲ႔...အေမ.. သူမ်ားအေမေတြထက္ စိတ္ဆင္းရဲခဲ႔ရတယ္..... သားကို သခင္... လင္ကို ဘုရား ဆိုတဲ႔ အေမ.... ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္နဲ႔ မ်က္ရည္ေပါက္ၾကီးငယ္က်ခဲ႔ရတယ္... ေလာကမွာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ျခားေသာအရာေတြမွာဘဲနိမ္႔က်ျခင္နိမ္႔က်မယ္... မိခင္ေမတၱာနဲ႔ ပတ္သက္လာရင္ေတာ႔.. တစ္ေလာကလံုးကို ရင္ေကာ႔ေခါင္းေမာ႔ျပီး ရင္ဆိုင္ႏူိင္ခဲ႔တယ္... အဲ႔ဒီလိုဆိုးခဲ႔တဲ႔သားက..အခု ေမၾကီးေမတၱာနဲ႔.. အသက္ဆက္ခဲ႔တာပါ... အဲ႔ဒီလိုမိုက္ခဲ႔တဲ႔သားက..အခု ေမၾကီးကရုဏာနဲ႔.. လူဆက္ျဖစ္ေနခဲ႔တာပါ... ေက်းဇူး အထူးပါေမၾကီးရယ္... အရာရာအားလံုးအတြက္ပါခင္ဗ်ာ..... သားၾကီးဂတိေပးပါတယ္...ေမၾကီး သားအသက္ရွင္ေနသမွ်ကာလပတ္လံုး.. ဒီေလာကၾကီးထဲမွာ... ေမၾကီးဘာအေၾကာင္းေၾကာင္႔နဲ႔မွ စိတ္ဒုကၡေတြ ေသာကေဝဒနာေတြ ဘယ္ေသာအခါမွ ထပ္မျဖစ္ေစရပါဘူး...