ႏွင္းေၾကြတဲ့ ေဆာင္း

ႏွင္းေၾကြတဲ့ ေဆာင္း

အာေမဋိတ္ အသံေတြသာ ထင္က်န္ေနပါရဲ႕...

အတုိင္းအတာ အကာအဆီးမရွိတဲ့

သဘာဝ ကမၻာေျမၾကီးရဲ႕ ကုိယ္ေငြ႔မ်ားက

မီးခုိေငြ႔ေတြလုိ ထၾကြ

ေနမေကာင္းတဲ့ ရာသီဥတုထဲ

ေဆာင္းႏွင္းေတြလည္း ခဲေနျပီေလ...။



ေန႔ေန႔ ညည ေျပာင္းလြဲျခင္းမ်ားက

အေတြးရဲ႕ ခ်ဳိ႕တဲ့ ရသေတြကုိ ေမြးဖြား

တစ္ခါတရံ ေခါက္ရုိးက်ဳိးေနတဲ့

ဘဝရဲ႕ ကာရံမဲ့ ကဗ်ာေတြ ညွပ္သုံးရင္း

တကယ့္ ကာရံေတြ ေပ်ာက္ေတာ့မွ

ေရွးေဟာင္း ျပတုိက္ထဲ ထည့္လုိက္မိတဲ့

သမုိင္းတစ္ခုက သုေတသနေတြျဖစ္

ဘယ္သူမွ မသိလုိက္တဲ့

လမုိက္ညထဲ ေမွးစက္ အိပ္ေနရင္း

အခ်ဳိး က်က် အႏုပညာေတြ ခံစားမိပါရဲ႕...။



ဒါေပမဲ့....

တုိင္းတာမႈ ေပတံ ရွိပါလ်က္

ေဘာင္မရွိတဲ့ အေမွာင္ညေတြမွာ

အလင္းေရာင္က ေပ်ာက္

အေတြးအိမ္က ခပ္ေခ်ာက္ေခ်ာက္နဲ႔

အရသာ မရွိတဲ့ ေဆာင္းကုိမွ

အရုိးခုိက္ေအာင္ နာက်င္မိတယ္...။



တဖက္က တုန္ရီေမာဟုိက္

တဖက္က မူမမွန္ သံစဥ္ေတြက

ဘဝထဲမွာ ကုထုံး မရွိေပမဲ့

ဗိေႏၶာဆရာနဲ႔ အသက္သြင္းဖုိ႔

မွတ္တုိင္တစ္ခု တည္လုိက္ေတာ့

ၿဂိဳဟ္ခြင္တစ္ခု လစ္ဟာသြားသလားဆုိတာ

ေတြးေနသူေလာက္ေတာ့...

ဘယ္လုိလုပ္ တြတ္ေခ် ကုိက္မလဲေလ...။



အေပၚယံ ခပ္ပါးပါး ေလသံ ခပ္ထြားထြားနဲ႔

ေလးနက္မႈမရွိတဲ့ ခံယူခ်က္

သၾကားနဲ႔ ပတ္လုိ႔ေတာ့ အဆင္ေျပေပမဲ့

ဆားနဲ႔ ပတ္လုိ႔ေတာ့ ဘာမွ ထူးမွာ မဟုတ္ပါဘူး..

အဲဒီေတာ့... ကုိယ္ပုိင္ အေတြး

ကိုယ္ပုိင္ အသိဥာဏ္ကုိ ဦးစားေပးလုိ႔

အေဝးကုိ ထြက္ခြာခဲ့တာ

အခုေတာ့လည္း ေမာရ ေကာင္းမွန္းလည္း မသိခဲ့ဘူးေလ...။

လုိအပ္ေနေသာ ဘဝ ေသာ့ခ်က္

လုိအပ္ေနေသာ ဘဝ ေသာ့ခ်က္

ေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ ေလေျပေလးမ်ား တုိက္ခုိက္လာတဲ့
ဘဝလြင္ျပင္ထဲမွာ ရုပ္ဝတၳဳေတြ ခဏထားလုိက္ပါ...
နံရံႏွစ္ဖက္မွာ မွန္ႏွစ္ခု ခ်ိတ္ထားတာေတာ့
ကုိယ္ေရာ သူပါ အားလုံးက ရိပ္မိေနပါလိမ့္မယ္...။

ဒါေပမဲ့...
ကုိယ္ မွားေနရင္ ကုိယ့္ အသြင္ ကုိယ္ အမူအရာ ျပင္လုိက္ပါ..
သူ မွားေနရင္ သူ႔ အသြင္ သူ႔ အမူအရာ ျပင္လုိက္ပါ...
ႏွစ္ဖက္ၾကည့္ မွန္မ်က္ႏွာမွာ သေဘာထား တူညီသြားပါလိမ့္မယ္...။

တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္....
ဆင္းရဲဒုကၡ ၾကဳံဆုံလာလုိ႔ စကၡဴႏွစ္ကြင္းက
မ်က္ရည္ေတြ စီးဆင္းဖုိ႔ေတာ့ မေလာပါနဲ႔...။

ကုိယ္ မွန္တယ္ထင္တဲ့ အျမင္နဲ႔လည္း
တဖက္သူကုိ ခြန္းတုန္႔ျပန္ဖုိ႔ မရည္စူးထားပါနဲ႔...။

တကယ္ ကုိယ္ပုိင္ လုိခ်င္တဲ့ ေလာကဥေသွ်ာင္
အရွိတရား အသိတရား အမွန္တရားဆုိတာ
တဖက္သူကုိ ခြန္းတုန္႔ျပန္ျပီ ရလာတာမွ မဟုတ္တာ...။

ေန႔စဥ္ လုပ္ငန္းေတြကုိ ကုိယ့္ ခြန္အား ကုိယ္ အားကုိး
ကုိယ္နဲ႔ မဆုိင္တဲ့ သူတစ္ပါး ဝင္မစြတ္ဖက္မိေစနဲ႔
အခ်ိန္ရွိခုိက္ လုံ႔လစုိက္ထုတ္လုိ႔
ကုိယ္ဟာ ကၽြန္ တစ္ေယာက္လုိေန
ကုိယ့္ အလုပ္ကုိ သခင္လုိ မွတ္
ကုိယ့္ ခရီးကုိ ကုိယ္ သြားႏုိင္ေအာင္ ၾကဳိးစား...။

လူ႔ေဘာင္ ဥပေဒသထဲက အမ်ားသတ္မွတ္ထားတဲ့
စည္းကမ္းဆုိတာ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ဗ်ာမ်ားေနတဲ့
သံေယာဇဥ္တစ္ခုလုိ ေႏွာင္ဖြဲ႔ထားတာမွ မဟုတ္တာ..။

မရွိတဲ့ ဥပေဒသေတြနဲ႔ တင္းက်ပ္လြန္းတဲ့
စြဲခ်က္ေတြနဲ႔ အပိုေတြ သမုိင္းမွာ မရွိဘူး...
ကုိယ္ ကုိယ္တုိင္ အေျပာနဲ႔ အလုပ္
ေဘာင္မခတ္ထားပဲ တေျပးညီ
ကုိယ္ ကုိယ္တုိင္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔ အေရးၾကီးတယ္...။

ေဘာင္ခတ္ထားတယ္ဆုိတာ
သေဘာမတူတဲ့ အလႊာႏွစ္ခုက
ဂုဏ္ခ်င္း ျပဳိင္လုိ႔ ႏုိင္ခ်င္တဲ့ သဘာဝ တစ္ခုပါ..။

ရင္တြင္းျဖစ္ပါ အေမ

ရင္တြင္းျဖစ္ပါ အေမ

ည တစ္ညရဲ႕ အေမွာင္ယံတြင္ အေတြးေတြ ရစ္ဝဲလ်က္ ကုတင္ေပၚမွာ ေမွးစက္ေနခုိက္ မၾကာမွီ လူသားတုိင္း အသိမွတ္ျပဳထားတဲ့ အေမေန႔အေၾကာင္းေလးကုိ စဥ္းစားေနမိတယ္။ အဲဒီညက အေတြးေခါင္လုိ႔ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ခဲ့ပါ။ ေရစီးသန္လြန္းတဲ့ အေတြးျမစ္ျပင္က်ယ္မွာ နစ္ေျမာေနရင္း လင္းၾကက္ေတြ သြန္ေနပါတယ္။ ေက်းငွက္ေတြလည္း ေတးဆုိလ်က္ အာရုဏ္ နံနက္ခင္းကုိ ၾကဳိဆုိေနပါတယ္။ ေတာင္စဥ္မက ခုတ္ေမာင္းေနတဲ့ အေတြးရထားၾကီးက မရပ္တန္႔ႏုိင္ေသးပါ။ စဥ္းစာမႈက အခ်ိန္ေတြသာ ကုန္ဆုံးသြားျပန္တယ္။

ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိေတာ့ ၂၆-၀၁-၂၀၁၃ (၁၃၇၄ ျပာသုိလ္လျပည့္) သားသၼီးတုိင္း ရင္တြင္း ႏွလုံးသားတြင္း သိမွတ္ ေက်ာက္စာတင္ေသာ အေမေန႔ ပင္ျဖစ္ပါတယ္။ သုံးရက္ေျမာက္ ည တစ္ညကုိ ျဖတ္သန္းရင္း ကေလာင္တံကုိ ေကာက္ကုိင္ကာ ႏွလုံးသား ေကာင္းကင္မွာ ေရးျခစ္မိေတာ့ မ်က္ဝန္း တိမ္ေတြထဲ ႏွင္းစက္ေလးေတြ ေၾကြက်လာသလုိ စာလုံးေလးမ်ား စီကုံးမိပါတယ္။ 

ဗုဒၶဘာသာ သာသနာ့သမုိင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ အနည္းငယ္ အေမဆုိတဲ့ ေဝါဟာရကုိ ေဖာ္ျပရလွ်င္ မဟာပဇာပတိေဂါတမီကုိ ဆုိရမည္ ျဖစ္ပါတယ္။ မဟာပဇာပတိေဂါတမီသည္ ဘိကၡဳနီရဟန္းမ သာသနာေတာ္ကို စတင္ေဖာ္ေဆာင္ခဲ့သူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ဘိကၡဳနီသာသနာေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္ရန္အတြက္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပအျဖစ္ ၾကိဳးစားခဲ့သူ တစ္ဦးလည္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆံုး ရဟန္းမဘ၀တြင္ သိကၡာ၀ါအၾကီးဆံုး(ရတၱညဴမဟတၱ) အရာ၌ ဧတဒဂ္ရခဲ့သည္။

မဟာပဇာပတိေဂါတမီ ေထရီမၾကီး၏ ၾကိဳးစားမူေၾကာင့္ သာသနာေတာ္သို႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ား မ်ားစြာ၀င္ေရာက္ခဲ့ၾကျပီး အကြ်တ္တရားရသူ တရားျဖန္႔ပြားသူ သာသနာျပဳအမ်ိဳးသမီးမ်ားစြာ ေပၚထြန္းခဲ့သည္။

သာသနာ၌ ထူးျခားစြာ ဧတဒဂ္ရခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသမီး (၁၃)ဦး ေပၚေပါက္ခဲ့ရသည္။ ထုိ႔အျပင္ မိေထြးေတာ္ မဟာမပဇာပတိေဂါတမီေထရီမၾကီး၏ ႏွစ္သက္လြန္းလုိ႔ မိမိရင္တြင္းက ကဗ်ာမ်ားကုိ ႏႈတ္မွ ရြတ္ဆုိခဲ့တာ ေအာက္ပါ အတုိင္းဆုိထားပါတယ္။

ရေညာ မာတာ မေဟသီတိ၊ သုလဘံ နာမ’မိတၳိနံ။
ဗုဒၶမာတာတိ ယံ နာမံ၊ ဧတံ ပရမဒုလႅဘံ။

သားေတာ္ၾကီးဘုရား - မိန္းမသားတုိ႔အား မင္း၏မယ္ေတာ္၊ မင္း၏မိဖုရားဟူေသာ အမည္ကို ရလြယ္ႏုိင္၏၊ ျမတ္စြာဘုရား၏ မယ္ေတာ္ဟူေသာ အမည္ကိုမူ အလြန္ရခဲလွပါသည္။ ထုိရခဲလွေသာ အမည္ကို ဘုရားတပည့္ေတာ္မ ရရွိပါျပီ။

မဓုရာနိ ပဟ႒ာနိ၊ ေဒါသဂၢါနိ ဟိိတာနိ စ၊
ေယ ေတ ဝါက်ာနိ သုယ်ႏ ၱိ၊
ေတပိ ဓညာ နရုတၱမာ။

လူတုိ႔ထက္ျမတ္ေတာ္မူေသာ ျမတ္စြာဘုရား - စိတ္ႏွလံုးကို ရႊင္ျပံဳးေစတတ္ကုန္ေသာ အျပစ္အားလံုးတုိ႔ကို သန္႔ရွင္းေစႏုိင္ကုန္ေသာ အစီးအပြားႏွင့္ ယွဥ္စပ္ကုန္ေသာ အရွင္ဘုရားသားေတာ္ၾကီး၏ ခ်ိဳျမိန္သာယာ အရသာရွိေသာ စကားေတာ္တုိ႔ကို ၾကားနာၾကရကုန္ေသာ သူတိုီ႔သည္ ဘုန္းကံ လြန္စြာ ၾကီးမားၾကသူတုိ႔ ျဖစ္ၾကပါ ေပကုန္သည္ဘုရား။

ယံ န ဒိ႒ံ ပုရာေဏဟိ၊ တိတၳိကာစရိေယဟိ ပိ။
တံ ပဒံ သုကုမာရီဟိ၊ သတၱ၀ႆာဟိ ေ၀ဒိတံ။

ေရွးအခါက ျဖစ္ေပၚခဲ့ၾကေသာ ဘုရားအမည္ခံ တိတၳိဆရာၾကီး အဆက္ဆက္တုိ႔သည္ပင္လွ်င္ မေတြ႕မျမင္ခဲ့ၾကေသာ နိဗၺာန္ကို ျမတ္စြာဘုရား သားေတာ္ၾကီး၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ယခုအခါ အသက္ခုႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ သတုိ႔သမီးငယ္တုိ႔သည္ပင္ သိျမင္ခံစားေနၾကပါျပီဘုရား။

ဤကဲ့သုိ႔ေသာ္ တရားမ်ားသည္ အေမျဖစ္သူက သားတစ္ေယာက္ကုိ ဝမ္းသာလြန္းလုိ႔ သူမႏွလုံးသားအတြင္းက ေဖာ္မျပႏုိင္တဲ့ ပီတိေတြနဲ႔ ခ်ီးေျမာက္တဲ့ ကဗ်ာေလး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔ရဲ႕ ရင္တြင္းမွာလည္း မိဘတုိ႔ အစဥ္အလာအတုိင္း သားသမီးေတြကုိ ခ်ီးေျမာက္မႈ ျပဳၾကမည္ဆုိတာ သိရွိၾကမည္ျဖစ္သည္။

အေနာက္တုိင္းမွာဆုိရင္ ယဥ္ေက်းမႈ မတူညီမႈနဲ႔ အစဥ္အလာ မတူညီမႈေတြေၾကာင့္ ေတြ႔ရွိလိမ့္မည္ မဟုတ္ပါ။ သုိ႔ေသာ္ ဒီယဥ္ေက်းမႈသည္ အေရွ႕တုိင္းမွာသာလွ်င္ ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ယဥ္ေက်းမႈျဖစ္သလုိ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႕ သာသနာနဲ႔ ၾကဳံေတြလုိ႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေနာက္တုိင္းမွာ ရွိတဲ့ အေမေတြက သားသမီးေတြကုိ မခ်စ္ၾကဘူးလားလုိ႔ ေမးစရာျဖစ္လာလိမ့္မယ္။

အဲဒီလုိ မဟုတ္ပါဘူး အေမတုိင္းက သားသမီးေတြကုိ ခ်စ္ခင္ ျမတ္ႏုိးၾကသလုိ သားသမီးေတြ တုိးတက္ေအာင္ျမင္ေရးကုိ အခ်ိန္တုိင္း အခ်ိန္တုိင္း ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကတာပါ။ သားသမီးေတြ ဒုကၡေရာက္မည့္ မိဘဆုိတာ မရွိၾကပါဘူး။

အေမတုိင္း အေမတုိင္းက သားသမီးအတြက္ ဘဝေတြ ေပးဆပ္လုိ႔ အစစ အရာရာကုိ ျပဳလုပ္ေပးခဲ့သလုိ ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားေတာ္အညီ ေနတတ္ ထုိင္ထတ္ေအာင္လည္း သင္ျပေပးခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေကာင္းျမတ္ေသာ ဤကဲ့သုိ႔ေသာ တရားေတာ္ေတြကုိ ေတြ႔ရသလုိ ကုိယ္တုိင္က်င့္သုံးၾကပါတယ္။

ထုိ႔အျပင္ မိဘေမတၱာကုိ သိသာထင္ရွားေသာ တရားေတာ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတရားသည္ ဓမၼပဒမွ လာေသာ မိေထြးေတာ္ မဟာပဇာပတိ ေဂါတမီၾကီး၏ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္တြင္းျဖစ္ ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္။

ထုိ႔အျပင္ "မာတာ ယတာ နိယံပုတၱ၊ မာယုသာ ဧကပုတၱ' မႏုရေကၡ။ ဧ၀မၸိ သဗၺဘူေတသု၊ မာနသံ ဘာ၀ေယ အပရိမာဏံ။" ဟူေသာ ျမတ္ဗုဒၶ ေဟာၾကားေတာ္မူအပ္ ပါဠိေတာ္ကုိ ေထာက္၍ ၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ အေမဟူေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ကုိ ေျပာျပႏုိင္းစြမ္း မရွိေလာက္ေအာင္ပင္ ျဖစ္တယ္။

ပုံရိပ္မ်ားတဲ့ ပန္းခ်ီ

 

 

ပုံရိပ္မ်ားတဲ့ ပန္းခ်ီ

 

ဘဝရဲ႕ က်ယ္ျပန္႔လြန္းတဲ့ စၾကာဝဠာ ေကာင္းကင္ထက္က

အမွတ္တမဲ့ မုိးေတြ ရြာသြန္းေနတယ္ဆိုေပမဲ့...

တကယ္တမ္းေတာ့ ဘဝရဲ႕ လုိခ်င္မႈ ျမဴစုိင္းေနတဲ့

ေကာင္းကင္ယံမွာ တိမ္ေတြက ငုိေနတာပါ...။

ဘဝ ေလွေပၚမွာ ကုိယ္ ေစလုိရာ ပန္းတုိင္ကုိ ေလွာ္ခတ္ေနရတယ္ဆုိေပမဲ့

ေရစုံလား ေရဆန္လားဆုိတာ မသိႏုိင္ေသးတဲ့ ေလွသမား တစ္ေယာက္ပါ...။

နက္ရႈိင္းလြန္းတဲ့ ဘဝ ေခ်ာက္ကမ္းပါးထက္မွာ ရပ္တည္ေနရတဲ့အခုိက္

ေအးစိမ့္စိမ့္ ဂူေအာင္းေနတဲ့ အသိစိတ္က ႏုိးမၾကား မလာေသးပါ...။

ေရရြတ္မႈေတြ သိပ္မ်ားလြန္းလုိ႔ က်န္စာသင့္သြားသလား မသိတဲ့

ကုိယ့္ ဘဝရဲ႕ ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအုိင္ ပင္လယ္ထဲ

ကုိယ့္ ခရီးကုိ ကုိယ္ ေလွ်ာက္လွမ္းဖုိ႔ ေမ့ေျမာရင္း နစ္ျမွဳပ္ေနဆဲပါ...။

သုိ႔ေသာ္...

ဘဝရဲ႕ အညစ္ေၾကး ကင္းစင္တဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္ ပြင့္လာဖုိ႔အတြက္

ေျမၾသဇာေကာင္းတဲ့ ေျမကြက္မွာ စုိက္ပ်ဳိးဖုိ႔ လုိလိမ့္မယ္...။

ေရႊက်ိန္လုံးကုိ ေၾကာက္ေသာ္လည္း ပန္းတုိင္မေပ်ာက္ခဲ့သူ

ေရႊက်ိန္လုံးကုိ ေၾကာက္ေသာ္လည္း ပန္းတုိင္မေပ်ာက္ခဲ့သူ

ဟိန္းေဟာက္ ေငါက္သံ ေၾကာက္စိတ္မ်ားႏွင့္
ရြက္ဖတ္လာရ သူတုိ႔ဘဝ...။

ကေလးတုိ႔အရြယ္ ပညာသင္မွ
ၾကီးရင့္လာက ပညာရွင္...။

ပညာမသင္ အခ်ိန္လင့္လွ်င္
သူ႔ကၽြန္အျဖစ္ ခံရမည္...။

ကေလးတုိ႔ ေရႊျပည္ တုိးတက္ေရးဖုိ႔
အသိပညာေတြျဖင့္ ေရႊစိတ္ေတာ္ေစာ...။

ေရာင္စုံပန္းခ်ီကား

 

ေရာင္စုံပန္းခ်ီကား

ဝကၤပါတစ္ခုလုိ တည္ရွိေနတဲ့ အရာေတြအားလုံးဟာ ခ်ဳိျမိန္လ်က္ပါ..။
ေန႔စဥ္ ဘဝထဲက အခ်ိန္ရဲ႕ ဘဝတဆစ္ခ်ဳိးမွာ ထိခုိက္မႈေတြႏွင့္
အမွားေတြမ်ားလြန္းလုိ႔ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ အေဝးဆုံး တေနရာကုိ
ထြက္ခြာသြားခ်င္ေပမဲ့ ငါ ကုိယ္တုိင္ လူ႔သမုိင္းအေၾကာင္း
ေရာင္စုံပန္းခ်ီေတြ ေရးဆြဲေနတုန္း......။ 

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း

ဝကၤပါထဲက လွ်ဳိဝွက္ခ်က္

ဝကၤပါထဲက လွ်ဳိဝွက္ခ်က္

အသုိင္းဝုိင္းက အသိဥာဏ္မဲ့

အေတြးေခါင္ လြင္ျပင္က်ယ္ထဲက

လူ႔ဘဝရဲ႕ အစိတ္အပုိင္းကုိ

သခ်ၤာတြတ္မိေတာ့ အစားထုိးတဲ့

ထပ္ကိန္းေတြသာမ်ားသြားတယ္

ရရွိလုိက္တဲ့ အေျဖက

ဘာမရွိတဲ့ သုညတဲ့...။



သုည...သုည.. သုည..

ငါ.. ၾကားဖူးခဲ့တဲ့ ကမၻာေက်ာ္ေတြ

ဟင္းသီးဟင္းရြက္ ေရာင္းလုိ႔

ဘဝ စတင္ခဲ့တာလည္း ရွိတယ္..။



ေျမေပၚမွာ ဒုတ္ကေလးနဲ႔

ဟုိ ျခစ္ ဒီ ျခစ္ လက္ႏွစ္ဖက္ကုိ က်စ္လုိ႔

ဘဝတစ္ခု စ ခဲ့တာလည္း ရွိမယ္..။



အိမ္အစုတ္ကေလးထဲ တကုတ္ကုတ္နဲ႔

လွ်ပ္စစ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ သူလည္းရွိမယ္..



အရူးလြယ္အိတ္ပမာ ဟုိထည့္ ဒီထည့္

ကမၻာပတ္ခဲ့တာလည္း ရွိမယ္..



ပင္လယ္စြန္တေကာင္လုိ႔ ေရေပၚမွာ

ပ်ံသန္းသြားတာလည္း ရွိမယ္..



ေကာင္းကင္ၾကီးထဲက စြန္ေတြလုိ သိန္းငွက္ေတြလုိ

ဝဲပ်ံေနတာလည္း ရွိမယ္..



ကမၻာ့စစ္ေျမျပင္ စစ္မ်က္ႏွာျပင္မွာ

လူစြမ္းေကာင္းေတြ လုပ္ခဲ့တာလည္း ရွိမယ္..



ဘာသာတရား အထင္အရွားနဲ႔

ေက်ာ္ၾကားလာတာလည္း ရွိမယ္..



ပန္းတိုင္ကုိ ေရာက္လာတဲ့သူတုိင္းရဲ႕

သမုိင္းေၾကာင္း အေျခခံေတြက

ေအာက္ေျခက စတင္ခဲ့တာမ်ားတယ္

သူငယ္ခ်င္း မင္း... အားမေလ်ာ့နဲ႔

လွ်ပ္တပ်က္ မုိက္တီးရဲ႕ရုိက္ခ်က္က

လူစြမ္းေကာင္း ျဖစ္မယ္ဆုိတာ

ငါ...ယုံၾကည္တယ္..ဇြဲ မေလ်ာ့နဲ႔ ေရွ႕တက္ခဲ့..။

ရြက္လြင့္ေနေသာ ဘဝပုံရိပ္

ရြက္လြင့္ေနေသာ ဘဝပုံရိပ္

သာယာမႈ ေအးခ်မ္းမႈေတြ

ေဝေဝဆာဆာနဲ႔ ပုတ္ခတ္မႈ ကင္းစင္ေသာ

သိပ္ရုိးသား သိပ္ပြင့္လင္းလြန္းတဲ့

လစ္ဟာေနတဲ့ ျမိဳ႕ၾကီးကုိ

မုန္တုိင္းေတြ ဝင္ေရာက္ တုိက္ခုိက္သြားခဲ့တယ္...။

ဒါေပမဲ့.....

ျမဳိ႕တစ္ျမဳိ႕ရဲ႕ ရင္ခြင္ကုိ

တင္းက်ပ္ထားတဲ့ ၾကယ္သီးကုိ ဖြင့္ဟၾကည့္ေတာ့

တိမ္စုိင္ကင္းတဲ့ ၾကယ္ေတြကုိ ေကာင္းေကာင္းျမင္ႏုိင္တယ္..။

အခုေတာ့...

အဲဒီျမဳိ႕က မထြက္ခြာခင္

လမင္းၾကီးဟာ အေနာက္သုိ႔ ယြန္းလာျပီ

ၾကယ္ေတြ အိပ္တန္းဝင္လာျပီ

ခုႏွစ္စင္ၾကယ္ေတြ အျမီးေထာင္လာျပီ

နံနက္မုိးလင္း လင္းၾကက္တြန္းခါနီးမွာ

ႏုိးၾကားလာတဲ့ ငါ့အသိေတြဟာ

ႏုံခ်ာခ်ာ ေတြေဝေနတုန္းပဲ...။

ဒါေပမဲ့....

ေျမာက္ျပန္ေလျမဴးေသာ ေဆာင္းႏွင္းေတြ

ႏႈတ္ဆက္ခ်ိန္ေရာက္ျပန္ေတာ့

အခ်ိန္မေႏွာင္းခင္ သမုိင္းတစ္ပုဒ္ကုိ ျပင္ဆင္ဖုိ႔

စာၾကည့္ခန္းထဲ ဝင္လာေတာ့လည္း

ေအးစက္စက္ ဘဝရဲ႕ သခၤန္းစာေတြက

ဘာမဆုိင္ ညာမဆုိင္ လုယူ ပ်က္စီးသြားခဲ့ျပန္တယ္...။

အမွန္ တကယ္ တည္ရွိေနတဲ့...

ဘဝဆုိတာ ကိန္းျပည့္တဲ့ သခ်ာၤတစ္ပုဒ္ပါ..

သခ်ာၤအတြက္ ေကာင္းခဲ့ေပမဲ့လည္း

တကယ္ေတာ့ မလြယ္ကူခဲ့ဘူး

ကုိယ္ ကုိယ္တုိင္ ရြက္လြင့္

ကုိယ္ ကုိယ္တုိင္ ရြက္တုိင္ ခ်ဳိးျပီး

ကုိယ့္ဘဝ လႈိင္းၾကမ္းေတြကုိ အေဖာ္ျပဳ ခရီးဆက္ရင္း

ခမ္းနားတဲ့ ဆက္သြယ္မႈေတြ

အဲဒီေနာက္ပိုင္း ေပ်ာက္ဆုံးသြား ေတာ္ေတာ္ ၾကာခဲ့တယ္..။

သံေဝဂ ဆည္းဆာ

သံေဝဂ ဆည္းဆာ

ဘဝနိကႏၱိက အစျဖာရင္း

ပဋိသေႏၶ ဂဗၻ အမိ ဝမ္းတြင္းက

ကုိးလ လြယ္ ဆယ္လ ဖြားလုိ႔

ဇာတိ ေလွာင္အိမ္ထဲက ထြက္ခဲ့သူ..

အခ်ဳိ႕က အေမွာင္က လာ အေမွာင္သြား သူ..

အခ်ဳိ႕က အေမွာင္က လာ အလင္းသြား သူ...

အခ်ဳိ႕က အလင္းက လာ အေမွာင္သြား သူ...

အခ်ဳိ႕က အလင္းက လာ အလင္းသြား သူ...

ဘယ္သူ ဘယ္အမ်ဳိးစားထဲ ပါလာသလဲ.....။


အကယ္၍....

နိယာမ တံတုိင္းခတ္ထားတဲ့

ဥဒၶစၥ မုိးတိမ္ေအာက္

ေမာဟေတြ ေမွာင္မုိက္

အတၱေတြ ေပ်ာ္ေမြ႔

မာနေတြ စီးဆင္း

ေလာဘေတြ ရုိက္ခတ္

ေဒါသေတြ ပုန္ကန္ထၾကြ

ဣႆာရဲ႕ ျငဴစူမႈနဲ႔

မစၦရိယ ေတာက္ ေခါက္တဲ့

ထိန မိဒၶ ေန႔ညေတြကုိ

အမွား မိစၦာ အေတြးမ်ားနဲ႔ အိပ္စက္ရင္း

အေနာတၱပၸ ႏြံ႕အုိင္အတြင္း

အကုသုိလ္ေတြကုိ မိတ္ေဆြဖြဲ႔လုိ႔

ဘဝကုိ ကမၼသကာနဲ႔

နိဂုံး အဆုံးသတ္ မလွခဲ့ဘူးဆုိရင္....။


အကယ္၍...

သံသရာက်င္လည္ ခရီးသြားရင္း

ေႏွာင္ၾကဳိးေတြ ရစ္ပတ္လုိ႔

သံေယာဇဥ္ လယ္ကြက္ထဲ

မ်ဳိးေစ့ေတြ က်ဲျဖန္႔

ဒုကၡရဲ႕ ေနေလာင္ျပင္မွာ

အငွား ေသာကေတြနဲ႔

ပရိေဒဝ မ်က္ရည္ပူေတြ ေလာင္းခ်

စြဲလန္းျခင္း ဥပါဒ္တစ္ခု

အိပ္မက္ကမၻာအထိ သိမ္းသြင္းခဲ့လည္း

သမုဒယရဲ႕ အက္ေၾကာင္းမ်ားတဲ့

ေဝဒနာ သမုိင္းကုိ ေရးဆြဲေနဦးမယ္ဆုိရင္...။


အကယ္၍....

အေစာင့္ေတာ္ သဘာဝ ဓာတ္ၾကီးေလးခု

သတိဆုိတဲ့ သမားေတာ္

သမာဓိ တရားရွင္

ဘဝ နာမည္ရ ပညတ္

ဖြဲ႔စည္းပုံ ခႏၶာ ငါးခ်က္

ျဖစ္ တည္ ပ်က္ လကၡဏာ သုံးခ်က္

အတိတ္ ပစၥဳပၸန္ အနာဂတ္ ညီအစ္ကုိ

ကံ အမိ အဖ ဦးတည္ခ်က္ ဇိဝိတိေျႏၵ

အနိစၥ ဒုကၡ အနတၱ ေသြးေသာက္ရဲေဘာ္ေတြနဲ႔

ဝင္သက္ ထြက္သက္ ဖြားဘက္ေတာ္ေတြ ဝိုင္းရံထားပါလ်က္

အေၾကာင္း သမုဒယ နန္းေတာ္မွာ

ေဝဒနာ ဦးစီးတဲ့ ဘုရင္ တစ္ဆူျဖစ္ေနေသးတယ္ဆုိရင္...။

အေျဖရွာ တုိင္းတာျခင္း

 

အေျဖရွာ တုိင္းတာျခင္း

 

ကုိယ္ထူ ကိုယ္ထ စနစ္နဲ႔

တုိးတက္ေရးကုိ ဦးစားေပးခဲ့

ပစ္ခ်င္သလုိ ပစ္ လက္သည္ မသိ

အျဖဴ အမည္း မကြဲေသးတဲ့

ခဲတစ္လုံးက ဦးတည္ခ်က္ နံရံကုိ

ပစ္ေပါက္လုိ႔ မပ်က္စီးႏုိင္ေပမဲ့

ယုံၾကည္မႈ မွန္တံခါးကုိ ပစ္ေပါက္မိရင္ေတာ့

ပ်က္စီးသြားမွာ အမွန္တကယ္ပါပဲ...။


တကယ္ အေရးၾကီးသည့္ က႑ေတြကုိ

ေနာင္တေတြနဲ႔ ေနာက္မက်ခင္ ေတြးပါ..

တကယ္ ေသးငယ္တယ္လုိ႔ ထင္ထားတဲ့

အမွတ္မထားတဲ့ အရာတစ္ခုဟာ

ယုံၾကည္မႈတံတုိင္း ျပဳိလဲမွ သိတယ္ဆုိရင္...။


မွတ္သားစရာ...

ရင္ခြင္တံခါးဖြင့္လုိ႔ သိမ္းထားေပးပါ...

တင္းက်ပ္လြန္းတဲ့ မာနနဲ႔ ေနထုိင္ျခင္းဆုိတာ

ရက္ခ်ိန္း အတိအက် သက္မွတ္ထားလုိ႔

အလြယ္ရတာ မဟုတ္ပါဘူး....။

သက္မွတ္ခ်က္ အပူလႈိင္း ေရဆူမွတ္တုိင္

တစ္ခုလည္း မဟုတ္ပါဘူး...။

နံရံႏွစ္ခုၾကားက အနာဂတ္

နံရံႏွစ္ခုၾကားက အနာဂတ္

ပတ္ဝန္းက်င္ကုိ ေငးေနတဲ့

မ်က္လုံးမ်ားက နေဘးတဖက္ကုိ ၾကည့္လွ်င္

ေနာက္တဖက္ကုိ မျမင္ႏုိင္ဘူး..

အေျခခံ တစ္ခုခုေတာ့ လုိေနျပီ...

ရွာေဖြ စမ္းသပ္ၾကည့္ပါ...

မေတြ႔ေတာ့တဲ့ ေနာက္တေန႔...

ေျခဦးတည္ရာ ထြက္ခြာလာပါလ်က္

မ်ဥ္းျပဳိင္တစ္ခုက ေမ့ေျမာ

မ်ဥ္းျပဳိင္တစ္ခုက ခရီးသြား

အမွတ္မွားလုိ႔ ဘာမ်ား ျပစ္မွားသြားမိပါလိမ့္..

ခန္႔မွန္းခ်က္ မွတ္တုိင္ေရွ႕ ရပ္တန္႔

ၾကဳိတင္မခၽြန္ထားတဲ့ ဥေပကၡာ ျမားတစ္ေခ်ာင္း

လိမ္းက်ံထားတဲ့ အဆိပ္ေငြ႔မ်ားက

မေက်မခ်မ္း မုန္တုိင္းကုိခြင္းလုိ႔

ထုိးဝင္ စူးနစ္ ေသြးမ်ား အုိင္ဖြဲ႔ ေပက်ံ ျပန္႔က်ဲ

ေမာ္ဒန္ေခတ္ရဲ႕ အနီးကပ္ ထိရွမႈ

ေအာ္စကာဆုေတြ တန္းစီ စီးဆင္း

ရုိက္ခ်က္က ခပ္ျပင္းျပင္း 

တင္းက်ပ္ေနတုန္းပါလား..။

ေနာက္တေန႔ ျပန္စာလာတဲ့

ေနာက္ဆုံး အစုံရထားၾကီးထဲ

လူအခ်ဳိ႕က ခ်ဳိတဲ့အခါ ခ်ဳိျမိန္ေစခဲ့တယ္

ခါးတဲ့အခါ ခါးသက္ေစခဲ့တယ္

အခ်ဳိ အခါး ႏွစ္ပါးသြား ကခုံေနတဲ့

ေလာကၾကီးရဲ႕ ဘဝဇာတ္ခုံထဲ

သဘာဝ စကၡဳႏွစ္ကြင္းက

အျမင္ ေကာင္းေကာင္း

ၾကည့္တတ္လြန္းလုိ႔ ေခါင္းခ်တုိင္း

ကုိက္တက္လာတဲ့ ေဝဒနာ

ေဆးေသာက္တုိင္း မေပ်ာက္ခဲ့ပါလား...။

ဘဝ ပလက္ေဖာင္းက ဒုိင္ယာရီ

 

ဘဝ ပလက္ေဖာင္းက ဒုိင္ယာရီ

နာရီ စကၠန္႔ေတြၾကား လႈပ္ရွားသြားလာေနတဲ့ ေခတ္ေတြ တေခတ္ျပီး တေခတ္ စီးဆင္း ကြယ္ေပ်ာက္သြားခဲ့သလုိ ဘဝရဲ႕ သက္မွတ္ခ်က္ အခ်ိန္ေတြထဲက ေနဝင္ မုိးခ်ဳပ္ခဲ့တာ အၾကိမ္ေပါင္း မေရတြက္ႏုိင္ေတာ့ပါ..။ ဘဝ ပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကရတဲ့ အခ်ဳိ႕ေသာ လူသားတုိ႔သည္ အခ်ိန္ဆုိတာကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတယ္။ တကယ္ေတာ့ အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေသာ လူသားသည္ ဘဝ အေမာေတြသာ စုိ႔တက္၍ ဆုံးရႈံးျခင္းေတြသာ ရရွိလုိက္ၾကတယ္။ ထုိ႔အျပင္ သူတုိ႔သည္ ဝမ္းနည္း ပူေဆြးျခင္းမ်ား၊ ေသာက ပရိေဒဝ မီးမ်ား၊ ေတြေဝ မိန္းေမာမႈမ်ား၊ ဘဝမွာ လုိခ်င္တာ မရလုိ႔ ဘဝင္မက် ျဖစ္ျခင္း၊ စမ္းတဝါးဝါး ဝုိးတဝါးဝါး ရည္မွန္းခ်က္ေတြ ေပ်ာက္ဆုံးသြားျခင္းမ်ားႏွင့္ ခ်ိတုံခ်တုံ ျဖစ္မႈမ်ား ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်ိန္ဆုိတာသည္ လူသားတုိ႔ အေနနဲ႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္သင့္ေသာ အရာ မဟုတ္ေခ်။ အခ်ိန္ကုိ ေစာင့္ပါလ်က္ အခ်ိန္ေက်ာ္လြန္သြားမွန္း မသိေအာင္ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ အခ်ိန္ေက်ာ္လြန္သြားျခင္းက ဘဝရဲ႕ အၾကီးဆုံး ေနာင္တ တစ္ခုပင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ထုိ႔အျပင္ အခ်ိန္ေက်ာ္လြန္သြားျခင္းက ဘဝအတြက္ ကုစားမရေသာ ေဝဒနာ တစ္မ်ဳိးျဖစ္သလုိ ေရာဂါကၽြမ္းျပီးေသာ လူနာတစ္ဦးကဲ့သုိ႔ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အခ်ိန္ဆုိတဲ့ ဒိတ္လြန္ အစားတစ္ခုကုိ လူသားတုိ႔ အေနနဲ႔ မစားသုံးသင့္သည္ကုိလည္း စဥ္းစားသင့္ပါတယ္.......။

တစ္ခါတုန္းက ရင့္က်က္ျပီး အေတြးေခၚေကာင္းတဲ့ ခ်မး္သာ ၾကြယ္ဝတဲ့ စာေပပညာရွင္တစ္ေယာက္ဟာ မီးရထားျဖင့္ ခရီးသြားခဲ့ပါတယ္။ အမွတ္မထင္ အဲဒီ စာေပပညာရွင္ရဲ႕ မနီးမေဝးမွာ လူငယ္တစ္ေယာက္ မတ္တပ္ရပ္ျပီး အေဝးက စိမ္းလန္းေနေသာ လယ္ကြင္းျပင္ကုိ ေငးၾကည့္ေနေသာ္လည္း မႈိင္တုိင္တုိင္ မႈန္ကုတ္ကုတ္ ေထြရာေလးပါး စဥ္းစားေနသလုိ ဟုိေငးၾကည့္လုိက္ ဒီေငးၾကည့္လုိက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒါကုိ စာေပပညာရွင္က လွမ္းျမင္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ စာေပပညာရွင္က လူငယ္ေလးကုိ "ေမာင္ရင္ ဘယ္သြား မလုိ႔လဲ" လုိ႔ လွမ္းေမးလုိက္ပါတယ္။ လူငယ္ျဖစ္သူက "ကၽြန္ေတာ္ ျမဳိ႕တက္ျပီး အလုပ္သြား လုပ္မလုိ႔ပါ"

ေရႊအုိေရာင္လႊမ္းေသာ ဘဝတစ္ခု

ေရႊအုိေရာင္လႊမ္းေသာ ဘဝတစ္ခု

သဘာဝတရားရဲ႕ နိယာမမ်ား

ေဘာင္မခတ္ထားတဲ့ စည္းမ်ဥ္းေတြနဲ႔အတူ

တစိမ့္စိမ့္က်ေနတဲ့ ေဆာင္းဥတုတြင္းက

ႏွင္းစက္ တစ္စက္ခ်င္းရဲ႕

ပဲ့တင္သံေတြ လြတ္လပ္စြာ စီးဆင္းသလုိ

ေတာ ေတာင္ ေရ ေျမ

သဘာဝေတြထဲ ဘဝပန္းခ်ီကား တစ္ခ်ပ္

ေဘာင္မခတ္ထားတဲ့ စုတ္တံေတြနဲ႔

လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ ေရးဆြဲခ်င္ပါရဲ႕....။


တကယ္လည္း...

အတၱမဆန္တဲ့ တံခါးတစ္ခ်ပ္

သမုိင္းစာမ်က္ႏွာမွာ ဖြင့္ဟထားတယ္..

အခ်ိန္ရရင္ စဥ္းစားၾကည့္ပါ...

ပါးစပ္ပိတ္ေနတဲ့ ျမဳိ႕ျပတြင္း

ၾကြက္ေတြက ေသာင္းက်န္လုိ႔

ေျမေအာက္ကမၻာမွာ ေရာဂါေတြ ထူထပ္

ကုသမရတဲ့ နိမိတ္ဆုိးေတြက

အတြင္းမွာ လႈိက္စားရင္း

ေရႊအုိေရာင္ အလင္းတန္းေလး

ေပ်ာက္ဆုံးသြားမွာ ဆုိးေၾကာက္မိတယ္..။


မျဖစ္ခင္က သိပါ...

သဘာဝက တုိင္းတာထားတဲ့

အတုိင္းအတာ တစ္ခုရဲ႕

အနိမ့္ အျမင့္ ေပတံဆုိတာ

လူေတြရဲ႕ တုိင္းတာမႈ တစ္ခုပါ

ကြာဟေနတဲ့ အခ်ိန္ဆုိတာ

ႏုိင္ငံတစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု မတူညီမႈပါ

ကုိယ္ဘက္က တုိးတက္မႈ ရွိသလုိ

မတုိးတက္တာလည္း ရွိလိမ့္မွာေပါ့

ေသျခာတာက ကုိယ္ စုိက္တဲ့ သစ္ပင္မွာ

ကုိယ္ပုိင္ ခံစားရမည့္ အသီး အပြင့္ေတြ

ပြင့္လာမွာ အမွန္ပဲေလ....။