ဘဝ ဆည္းဆာ
ဘဝဇာတ္ခုံေပၚ ကၾကဳိးစုံပါရဲ႕
အခန္းဝင္တုိင္း ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္ေတြနဲ႔
ရုိက္ခ်က္ျပင္းလြန္းလုိ႔ ေမ့ေျမာခဲ့ေပါ့...။
ဒါေပမဲ့..
အျဖည့္ခံ သခၤန္းစာေတြကုိ ေရးဆြဲခဲ့ရင္း..
အကမလွတဲ့ ညတစ္ညမွာ
ဇာတ္ဆရာ အလုိမက်လုိ႔
သုညက ျပန္စခဲ့ရတဲ့ ငါ့ဘဝကုိ
ဘယ္သူ.. သိႏုိင္မွာလဲ...။
တစ္ခါတရံ...
ငါဟာ ရႈိက္စပီးယားျပဇာတ္ေတြထဲက
ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္ ဇာတ္ေဆာင္လုပ္ခဲ့သူေပါ့...။
တစ္ခါတရံ...
မင္းဘူး ဦးၾသဘာရဲ႕
ဇာတ္ေတာ္ၾကီး ဆယ္ဘြဲ႔ထဲက
ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္အတြက္ ဇာတ္ရံ ျဖစ္ခဲ့သူေပါ့..။
တစ္ခါတရံ...
ဦးပုညရဲ႕ ေရသည္ျပဇာတ္ထဲက
ဇာတ္လမ္းအတြက္ ဇာတ္လုိက္ ျဖစ္ခဲ့သူေပါ့..။
တစ္ခါတရံ....
ေခတ္ေပၚ သဂၤါရရသ ေျမာက္ဖုိ႔အတြက္
ေသနတ္ထမ္း လက္ရမ္းရတဲ့ လူမုိက္ၾကီးေပါ့..။
တစ္ခါတရံ..
အေဆြးသေဘာ အလြမ္းေရယာဥ္ေၾကာမွာ
ေဝဒနာ ထန္းပုိးနဲ႔ ဒႆဂီရိလုိ လူေပါ့...။
တစ္ခါတရံ...
စီပြားခ်မ္းသာ ဂုဏ္ရမက္ မာန္အာဏာစက္နဲ႔
ပါဝါျပတတ္တဲ့ သူေဌးသားၾကီး အျဖစ္နဲ႔
ဇာတ္ေဆာင္လုပ္ခဲ့သူေပါ့..။
တစ္ခါတရံ...
စိတ္ပုတီးကုိ လည္မွာဆြဲလုိ႔..
ဟန္ပါပါ မိတ္သဟာေတြနဲ႔
တရားအေၾကာင္း ေဆြေႏြးရတဲ့
သူေတာ္စဥ္ ဇာတ္ေဆာင္တစ္ေယာက္ေပါ့...။
တကယ္ေတာ့ သုခုမ အႏုပညာလက္ရာေျမာက္ဖုိ႔
ဇာတ္လမ္းေတြမွာ ဇာတ္ရွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔
သမုိင္းေတြလည္း မ်ားလွျပီ..။
အသိတရား တံတုိင္းတစ္ခုသာ
လူသားမ်ဳိးစုံ ကာရံထားတဲ့ နံရံေတြမ်ားေပမဲ့
ဟိုသြားလုိက္ ဒီလာလုိက္နဲ႔..
ဇာတ္ဆရာ အလုိက်ေအာင္..
ေလာကဓံဇာတ္ခုံေပၚမွာ ဘဝတစ္ခုလုံး
ေဖ်ာ္ေျဖခန္းဝင္လုိ႔ အတြယ္တာမဲ့
ဇာတ္လမ္းခင္းခဲ့ရတာ ေနဝင္ဆည္းဆာေပ်ာက္တဲ့အထိေပါ့..။
တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း
No comments:
Post a Comment