အျပန္ေမတၱာ အျခမ္းေပ်ာက္လမ္း (၁၃၀)

ငုတ္လွ်ဳိေနခဲ့တဲ့ ေနဝန္းၾကီးလည္း
မနက္ျဖန္မ်ားစြာမွာ ေပၚထြက္လာအုန္းမယ္...။

ေလွာင္ပိတ္ေနတဲ့ အသိတရားေတြနဲ႔
နားလည္မႈေတြလည္း ကုိယ္စီကုိယ္စီနဲ႔
ဘဝအတြက္ ခရီးဆက္ခဲ့တယ္....။

ေန႔စဥ္ ကုိယ္စီကုိယ္စီ ေလ့လာခဲ့တဲ့
သင္ၾကားမႈေတြထဲ အာရုံေတြကုိ
နစ္ျမွဳပ္ခဲ့တာ အၾကိမ္ၾကိမ္ရွိခဲ့ျပီး...။

လက္ေတြ႔က်င့္သုံးဖုိ႔အတြက္ အခက္ခဲေတြနဲ႔
ရင္ဆုိင္ရွင္ျပဳိင္ေနတုန္း ကုိယ့္အသုိင္းဝုိင္းက
ေရြးခ်ယ္မႈ ပညာတက္ေတြ လုိအပ္ေနဆဲ....။

ႏွစ္ေတြနဲ႔ေရတြက္ သခ်ၤာထြက္ခဲ့တဲ့
ဘဝရလာဒ္မ်ားစြာထဲ အထူ အပါး
နားမလည္းႏုိင္ေသးတဲ့ အသိစိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔
ကုိယ္ပုိင္.. ရုန္းထြက္ဖုိ႔ဆုိတာ အတၱရဲ႕ ဆႏၵေတြေပါ့...။

စိတ္ဓာတ္နဲ႔ အလုပ္ ဘဝနဲ႔ ဆႏၵ
မညီမွ်ေသးတဲ့ ဖြားဘက္ေတာ္ေတြထဲ
ျငင္းဆုိမႈဆုိတာ ခက္ခဲတဲ့ ျပႆနာဆုိရင္..။

အဆင္မေျပခဲ့တာ မ်ားလွျပီး...
အခ်ိန္ေတြလည္း ကုန္ဆုံးခဲ့ျပီး...
က်န္ရစ္ေနသူေတြအတြက္လည္း
ေနရာမေပးႏုိင္ေတာ့ ျငင္းခုံမႈေတြ
တန္ျပန္ရုိက္ခတ္လာေတာ့ မူေျပာင္းရမွာလား
လူေျပာင္းရမွာလား ေတြေဝေနဆဲ....။

တာဝန္ၾကီးလည္း အသိဥာဏ္ေတြေအာက္
ေထာင္ေခ်ာက္တခုလုိ ေလာင္ပိတ္ရင္း
မြန္းၾကပ္လာတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကုိ
အပန္းေျဖဖုိ႔ နားခုိရာဆီကုိ ေရာက္သြားခဲ့ပါရဲ႕....။

အၾကိမ္ၾကိမ္လည္း ေမွာက္က်ခဲ့ဖူးတယ္...
အၾကိမ္ၾကိမ္လည္း ျပန္ထခဲ့ဖူးတယ္...
မတည္ျငိမ္ေသးတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြလည္း
တည္ျငိမ္ေအာင္ ရင္းႏွီးေပးဆပ္ခဲ့ဖူးတယ္...
ဒဏ္ရာရဖူးတဲ့ ဒီေလာက ဒီရင္ခြင္ထဲ
ေမတၱာေတြနဲ႔ ေပါင္းကူးစီးဆင္းေနဆဲ...။

တကၠသုိလ္ျမတ္မင္း